مطالعه تغییرات هیستولوژیک بیضه موش سوری تیمار شده با جنتامایسین به صورت داخل بیضه ای

پژوهش های بالینی دامپزشکی

مقاله 6، دوره 5، شماره 3، مهر 1393، صفحه 181-186   

نویسندگان

وحید اکبر نژاد¹؛ پرویز تاجیک¹؛ منصوره موحدین²؛ رضا یوسفی^{* 3}؛ نیلوفر حاج صادقی¹

¹گروه مامایی و بیماریهای تولید مثل دام، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

²گروه علوم تشریح، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

³گروه مامایی و بیماریهای تولید مثل دام، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران. .انجمن علمی دانشجویی مامایی و بیماریهای تولید مثل، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران

چکیده

متوقف کردن و حذف روند اسپرماتوژنز خودی در گیرنده یکی از مراحل اصلی در روند پیوند سلولهای بنیادی اسپرماتوگونیال میباشد. نتایج مطالعات
حاکی از آثار سمی جنتامایسین بر تزاید و تمایز سلولهای بنیادی مغز استخوان است. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی تأثیر جنتامایسین بر سلولهای بنیادی
اسپرماتوگونیال جهت ایجاد آزواسپرمی در موش به انجام رسید. تعداد  12سر موش نر بالغ به صورت تصادفی در سه گروه آزمایشی قرار گرفتند: در گروه
شاهد، موشها هیچگونه تیماری دریافت نکردند. در گروه شاهد تزریق، موشها به میزان  0/02میلی لیتر سرم فیزیولوژی به صورت داخل بیضهای دریافت
کردند. در گروه درمان، موشها به میزان  0/02میلی لیتر جنتامایسین با غلظت  40میلی گرم در میلی لیتر به صورت داخل بیضهای دریافت کردند.  2ماه پس
از انجام تزریقات، بیضهها برداشت شده وزن آنها ثبت و در فرمالین  10درصد تثبیت، مقطع گیری، رنگ آمیزی و در نهایت با استفاده از میکروسکوپ نوری
ارزیابی شدند. تفاوتی بین گروهها در رابطه با وزن بیضهها و تلفات وجود نداشت ( .)P < 0/05علیرغم کاهش سلولهای رده جرم در بیضه موشهای دریافت
کنندهی سرم فیزیولوژی و جنتامایسین، اسپرماتوژنز تا ردهی اسپرمهای بالغ همچنان ادامه داشت و تفاوت هیستوپاتولوژیک مشهودی بین این دو گروه مشاهده
نشد. در نتیجه، مطالعه حاضر نشان داد که تزریق داخل بیضهای جنتامایسین نمیتواند به عنوان یک روش مطمئن جهت ایجاد آزواسپرمی در موش به کار
گرفته شود

کلیدواژه‌ها

جنتامایسین؛ آزواسپرمی؛ موش