بررسی رابطه به کارگیری روشهای تدریس فعال با ایجاد انگیزه به پژوهش در دانشجویان

فصلنامه علمی پژوهش های یاددهی و یادگیری دانشگاه آزاد واحد بجنورد

مقاله 2، دوره 6، شماره 28، مهر 1390، صفحه 29-56   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

رحمت االله خسروی¹؛ منصوره اله کافی زاده²

¹دانشگاه تربیت مدرس دانشجوی دکترا دانشگاه تربیت مدرس تهران

²کارشناس ارشد دانشگاه پیام نور

چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطهی به کارگیری روشهای تدریس فعال
با ایجاد انگیزه به پژوهش در دانشجویان رشتههای علوم انسانی دانشگاه شهید باهنر
انجام گرفته است. روش تحقیق از نوع همبستگی و ابزار اندازهگیری، پرسشنامه
محقق ساخته میباشد. حجم جامعه 3251نفر از دانشجویان رشتههای علوم انسانی
دانشگاه شهید باهنر کرمان را در برگرفته که 344نفر به روش نمونه گیری تصادفی،
به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. نتایج بدست آمده به شرح زیر است:
- در سنجش کلی پاسخگویان اظهار کردهاند که، 5/4درصد استادان به میزان خیلی
کم، 78/5درصد به میزان کم، 15/4درصد به میزان زیاد و 0/6درصد به میزان
خیلی زیاد از روشهای تدریس فعال استفاده میکنند.
- در سنجش کلی 2/6درصد از پاسخگویان دارای انگیزه به پژوهش به میزان خیلی
کم، 19/2درصد به میزان کم، 48/1درصد به میزان زیاد و 30/1درصد به میزان
خیلی زیاد میباشند.
- بین متغیر به کارگیری روشهای تدریس فعال با انگیزه دانشجویان به پژوهش
رابطهی معنیداری وجود دارد.  - بین متغیر رشته تحصیلی و انگیزه دانشجویان به پژوهش رابطهی معنی داری
وجود دارد. بیشترین انگیزه به پژوهش در رشتههای حقوق، علوم اجتماعی، علوم
تربیتی مشاهده شد.
- بین متغیر سن، جنس و سال ورودی با انگیزه دانشجویان به پژوهش رابطه ی
معنی داری وجود ندارد.
- بین متغیر به کارگیری روشهای تدریس فعال و رشتههای مختلف علوم انسانی
رابطهی معنی داری وجود دارد. بیشترین میزان به کارگیری روشهای تدریس فعال
در رشته علوم تربیتی مشاهده شد.

کلیدواژه‌ها

روش تدریس فعال؛ انگیزه به پژوهش؛ رشته علوم انسانی

مراجع