فرهنگ و نقش آن در دیپلماسی عمومی

فصلنامه علمی مطالعات میان فرهنگی

مقاله 6، دوره 11، شماره 29، شهریور 1395، صفحه 175-195   

نوع مقاله: علمی_ پژوهشی

نویسندگان

نوذر شفیعی¹؛ فرهاد قنبری²؛ آذین کیانی³

¹دانشیار، روابط بین‌الملل، دانشگاه اصفهان

²دانش‌آموخته روابط بین‌الملل، دانشگاه اصفهان

³دانشجوی دکترای حقوق عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان

چکیده

قرن بیست و یکم پیکره سیاست را در میان بازیگران روابط بین الملل تغییر داده است. با این وجود چیزی که قطعی به نظر می‌رسد این است که جهان امروز نمی تواند از دیپلماسی مجزا باشد. دیپلماسی در جهان امروز به سه شکل برجستگی یافته است: دیپلماسی در مفهوم سنتی آن به عنوان جوهر، هدف و نگرش های روابط یک دولت با دیگر دولت ها به قصد تاثیر گذاری بر انها  قلمداد می‌شود. به این دیپلماسی دیپلماسی رسمی گفته می‌شود. یعنی دیپلماسی فقط در میان مقامات رسمی جریان دارد و هدف ان تاثیر کذاری یک دولت بر دولت دیگر و یا در نهایت تاثیرگذاری متقابل می‌باشد(دیپلماسی دولت- دولت). گونه دیگری از دیپلماسی که امروزه باب روز شده است دیپلماسی عمومی است که هدف ان تاثیر گذاری دولتها بر مردم کشور هدف است(دیپلماسی دولت – مردم). از انجا که در اینگونه دیپلماسی از عنصر فرهنگ در سطح بالایی استفاده می‌شود، به دیپلماسی فرهنگی هم معروف است. بعبارت دیگر دیپلماسی فرهنگی زیر مجموعه یا بخشی از دیپلماسی عمومی  است که با بکارگیری فرهنگ به عنوان مبنای قدرت نرم سعی دارد از بستر فرهنگ به تعامل با دیگران بپردازد. سومین گونه از دیپلماسی رایج سایبر دیپلماسی نام دارد که دیپلماسی مردم- مردم نیز خوانده می‌شود و طی ان مردم از طریق شبکه های اطلاعاتی و ارتباطاتی با یکدیگر پیوند می‌خورند و این خود به صلح در جهان کمک می‌کند. در این مقاله تاکید بر دیپلماسی عمومی است. بنابراین پرسش اصلی ان است که دیپلماسی عمومی چیست و فرهنگ چه جایگاهی در دیپلماسی عمومی دارد؟ فرضیه مقاله که بصورت پاسخ فرضی به پرسش مذکور ارائه شده ان است که فرهنگ جوهره اصلی دیپلماسی عمومی را تشکیل می‌دهد و دیپلماسی عمومی زمانی در انجام ماموریت خود که همانا تاثیرگذاری بر ملل دیگر است موفق خواهد بود که از ابزار فرهنگ به نحو بایسته استفاده نماید. روش پژوهش در این مقاله توصیفی - تحلیلی و ابزار گرد آوری داده ها فیش برداری کتابخانه­ای و اینترنتی می­باشد.

کلیدواژه‌ها

دیپلماسی؛ دیپلماسی عمومی؛ دیپلماسی فرهنگی؛ فرهنگ؛ برند ملی

مراجع

 

آلاد پوش، علی و توتون چیان، علیرضا (1372) دیپلمات و دیپلماسی، مؤسسه چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه.

البرزی، محمد رضا (1368)، ارزیابی تحول دیپلماسی در قرن بیستم، نشر سفیر.

بیلیس، جان و اسمیت، استیو(1383)، جهانی شدن سیاست : روابط بین الملل در عصر نوین، ترجمه ابوالقاسم راه چمنی، مؤسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات ابرار معاصر تهران، معاونت پژوهشی – تهران.

گنجی دوست، محمد(1387)، تحولات دیپلماسی در عصر اطلاعات، فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دوره 38، شماره 1، بهار.

هادیان، ناصر و احدی، افسانه (1388)، جایگاه مفهومی دیپلماسی عمومی، فصلنامه روابط خارجی، سال اول، شماره سوم، پاییز.

نای، جوزف (1386) قدرت نرم ابزار موفقیت در سیاست جهان، فصلنامه مطالعات بسیج، سال دهم، شماره 36.

وحیدی، موسی الرضا (1386)، تغییر عرصه سیاست بین الملل و دگرگونی ماهیت دیپلماسی، فصلنامه سیاست خارجی، سال بیست و یکم، شماره 2، تابستان.

 

Anholt , simon , (2013), Place branding : place braning and public diplomacy.

Bound , Kirsten , (2012), Cultural diplomacy , London : demos.

Cummings , Milton , (2013) , Cultural diplomacy and the united states government : a survey Washington , D.c: center for arts and culture.

Eytan Gilboa (2008), ''Searching for a Theory of Public Diplomacy'', The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science 2008, 616: 55.

Fitzpatrick, Kathy R. (2007),''Advancing the New Public Diplomacy: A Public Relations Perspective'',  The Hague Journal of Diplomacy, Volume 2, Number 3, October

Gilboa ,E (2011), Diplomacy in the media age : diplpmacy & state craft, no.2.

Gilboa, E,(2010), Diplomacy in the media age, diplomacy 8 state craft , no.2.

Haigh A. (2001), Go to jest diplomatic cultural , foreign affairs , vol, 80,no.5.

Hect& m.c.donfried,(2012),The model oF cultural diplomacy, newyork: berghann books. http://ann.sagepub.com/content/616/1/55

 Indraswari ma, railh ,(2015), International journal oF social and humanity,vol.5,no.4.

Kitsou,sofia(2013), The power of culture in diplomacy, the journal of public diplomacy.vol.2,no.1.

linton R.(1952), The cultural back ground of personality , London : routledge

 Malone,g.d,(1988), Organizing the nations public diplomacy. boston unirersitypress of America.

Mark , simon ,(2014), A greater role for cultural diplomacy, netherlands institute of international relations , issue. 1569-2981.

Nye.j.s.(2012), The future of power , newyork : public affairs.

Ociepka b.(2008), Public diplomacy , the international encyclopedia of- communication,vol 5, black well bublishing.

Rasmussen , steffen bay,(2015),The new narrative for Europe and the role of culture in EU public diplomacy , university of deusto press.

Ryniejska, marta(2015). Cultural diplomacy form of international communication,institute for public relations bled com , www.institue forpr.org.

Scheneidar,c.p.(2012), Cultural diplomacy : hard to define , the brown journal of world affairs , vol.25,no.1.

Taylor p.m.(2006,) Global communications , London and newyork : routledge.

Taylor, Humphrey (2006), “The Practice of Public Diplomacy” in Joshua S. Fouts (ed.) , Public Diplomacy: Practitioners, Policy Makers, and, Public Opinion, Los Angeles: USC Center on Public Diplomacy and the Pew Research Center.

wang , y.(2010), Public diplomacy and the rise of chiness soft power , annals, aapss.

Wang j.(2014), Managing international reputation a international relation in -the global era : public diplomacy revisited , n.32.12.