آچو (شعری طنزآمیز از رونق علامرودشتی)

فصلنامۀ ادبیات و زبان های محلی ایران زمین

مقاله 6، دوره 6، شماره 4 - شماره پیاپی 14، اسفند 1395، صفحه 97-117   

نوع مقاله: مقالۀ پژوهشی

نویسنده

محمود مهرآوران^*

دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه قم.

چکیده

موضوع این مقاله شعری طنز به نام «آچو»، از اشعار یکی از محلی‌سرایان گذشته در جنوب فارس است. سراینده زائر غلامعلی معروف به رونق، شاعری محلّی‌‌سرا از منطقۀ علامرودشت در جنوب استان فارس، در اواخر قرن سیزدهم و نیمۀ اول قرن چهاردهم هجری است. این شعر زبان حال فردی است که از کار و تلاش بویژه از دروکردن غلات، سخت فراری و بیزار بوده و به تن‌پروری و تنبلی عادت داشته است. شاعر با زبان و بیانی طنز حالات و گفتار او را بیان و ترسیم کرده است. بررسی این اشعار توانایی شاعر در زبان شعری و قدرت وی در تخیل را همراه با به‌کارگیری چاشنی طنز به‌خوبی نشان‌ می‌دهد.

کلیدواژه‌ها

رونق؛ آچو؛ طنز؛ شعر محلی؛ علامرودشت

مراجع

 

1. جوادی، حسن،(1384)، تاریخ طنز در ادبیات فارسی، تهران، انتشارات کاروان.
2. حرّی، ابوالفضل (1387)، دربارۀ طنز، تهران، انتشارات سورۀ مهر.
3. سعدی(1369)، «گلستان»، با تصحیح و توضیح غلامحسین یوسفی، انتشارات خوارزمی.
4. سلیمانی، محسن (1391)، اسرار و ابزار طنز نویسی، چاپ اول، تهران، سورۀ مهر.
5. شمس لنگرودی، محمد (1375)، مکتب بازگشت، ویرایش دوم، تهران، نشر مرکز.
6. شمیسا، سیروس(1383)، انواع ادبی، ویرایش چهارم، تهران، نشر میترا.
7. شمیسا، سیروس(1388 الف)، کلیات سبک شناسی، ویرایش دوم، تهران، نشر میترا.
8. شمیسا، سیروس(1388 ب)، سبک شناسی شعر، ویرایش دوم، تهران، نشر میترا.
9. عسکری چاوردی، جواد (1390) «فرهنگ عامه و آداب و رسوم شهرستان لامرد»، قم، نشر عطش.
10. کریمی، هادی(1391)، «جغرافیای علامرودشت»، لامِرد، انتشارات ایراهستان.
11. میر، محمد(1391)، «رونق علامرودشتی و باقر- گل اندام»، لامِرد، انتشارات ایراهستان.