تحلیل درزه نگاری بخش شمالی ناحیه دماوند و ارزیابی خطر زمین لغزش

فصلنامه زمین شناسی محیط زیست

مقاله 6، دوره 10، شماره 36، آذر 1395، صفحه 83-96   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

علی کریم پور^{* 1}؛ محسن پور کرمانی²؛ علی سلگی³

¹کارشناس ارشد زمین شناسی ساختمانی و تکتونیک ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

²استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال ، گروه زمین شناسی ، تهران

³استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات ، گروه زمین شناسی ، تهران

چکیده

درزه‌ ها عبارتند از شکستگی ‌هایی هستند که غالباً در سنگ ها مشاهده می شوند. مهم ترین مشخصه درزه ‌ها این است که در این نوع شکستگی‌ها، حرکت نسبی به موازات صفحه شکستگی وجود ندارد. منطقه مورد مطالعه در استان مازندران و در حد فاصل بین بایجان و منگل قرار گرفته است. اصلی ترین راه دسترسی به منطقه، جاده تهران - آمل (هراز) می باشد. در این مطالعه با انجام بازدید های صحرایی متعدد و استفاده از نرم افزار های مرتبط بیش ار 250 ایستگاه ثبت شد و در هر ایستگاه رخنمون مناسبی از شکستگی‌ها انتخاب و اندازه گیری شد. روش برداشت درزه ها در تمامی ایستگاه‌ ها بر اساس روش انتخابی بوده که پس از برداشت درزه ها برای هر ایستگاه نمودار گل سرخی تهیه شد. برای تفسیر درزه ها، درزه ها را بر اساس      واحد های سنگی منطقه تفکیک کردیم که روند غالب درزه ها در تمامی واحد های سنگی شمال خاوری –  جنوب باختری می باشد. همچنین می توان تشکیل این درزه ها با ابن روند را به فاز کوهزایی پاسادنین نسبت داد و جهت تنش عهد حاضر در منطقه شمال -  شمال خاور می باشد. همچنین با توجه به پراکندگی ایستگاه های موجود در منطقه نقاطی که دارای پتانسیل زمین لغزش می باشند مشخص گردید.

کلیدواژه‌ها

تکتونیک؛ درزه نگاری؛ فاز های کوهزایی؛ البرز مرکزی؛ زمین لغزش

مراجع