رابطه لفط و معنی در حکمت متعالیه و مقایسه آن با نظرات امام خمینی(ره)

مطالعات فقهی و فلسفی

مقاله 2، دوره 7، شماره 26، تیر 1395، صفحه 7-30   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

ابوذر کاظمیان سورکی^{* 1}؛ محمدحسین ایراندوست²

¹دانشجو

²هیات تحریریه

چکیده

در فضای اسلامی یکی از مهمترین منابع معتبر قرآن و سنت معصومین(علیهم السلام) است، یکی از مشکلات قابل توجه در حکمت اسلامی، ترجمه متون دینی است، در میان حکمای اسلامی روش‌های مختلفی در ترجمه متون دینی بکار رفته است، که یکی از روش‌های متداول میان حکما «قاعده‌ی وضع الفاظ برای ارواح معانی» است که می‌توان مبدع این روش را غزالی دانست و صدرالمتالهین از جمله کسانی است که با متناسب دانستن این قاعده، برمبانی فلسفی خود، از این قاعده بهره‌های بسیاری برده است. در این مقاله نظرات حضرت امام خمینی(ره) فیلسوف و عارف نامدار در عصر حاضر پرداخته شده است و نظرات و آراء ایشان از طریق روش کتابخانه‌ای تهیه و جمع آوری شده است. ایشان به تبعیت از حکمت متعالیه، بعد از بیان اینکه ترجمه متون دینی بالاخص قرآن که دارای بطون مختلف است، باید هدف و مقصود از نزول برای ما روشن شود و این امر جز عبور از ظاهر و رسیدن به باطن محقق نمی‌شود، و بهترین قاعده برای رسیدن به بطون الفاظ، قاعده‌ی وضع الفاظ برای ارواح معانی است، که باید بر اساس حقیقت تشکیکی معانی طولی در نظر گرفته شود و ظاهر الفاظ نیز باید حفظ شود و رسیدن به بطون جز توسط راسخان در علم و کسانی که منحرف و معوج نباشند، ساخته نیست.

کلیدواژه‌ها

امام خمینی؛ صدرالمتالهین؛ تاویل؛ تاویل طولی؛ ظاهر و باطن

مراجع