آثار ابتلائات روانی زوجه در برخورداری وی از نفقه

مجله پژوهش های فقه و حقوق اسلامی

مقاله 5، دوره 11، شماره 40، مرداد 1394، صفحه 89-106   

نویسندگان

زینب مشهودی^{* 1}؛ حسن عابدیان²؛ سید محمدمهدی احمدی²؛ علیرضا عسگری²

¹دانشگاه آزاد قم

²واحد قم

چکیده

باید جنون زوجه را از سایر اختلالات روانی نسبت به روابط خانوادگی، تفکیک کرد. تفکیک بین اختلالات روانی قابل درمان و اختلالات روانی غیرقابل درمان، ضروری است زیرا فقدان این تفکیک، یکی از عوامل مهم تضییع حقوق زوجه‌ی مبتلا به اختلالات روانی است. این ضرورت وجود دارد نفقه‌ی این قبیل زوجه‌ها را از منظر فقه مورد بررسی قرار دهیم. این مقاله صور اختلالات روانی زوجه و توانایی تمکین وی را در زمانی که زوج از اختلالات روانی وی آگاه است، مورد بررسی قرار می‌دهد. زوجه‌ی مبتلا به اختلالات روانی، قدرت تمکین دارد و استحقاق وی بر نفقه، صور مختلفی دارد. وقتی اختلال روانی زوجه قابل درمان باشد، زمان وقوع تنش‌های عصبی، موقت و گذرا است و بعد از گذر استرس، او قادر به تمکین است، در این صورت اگر زوجه از روی عمد تمکین نکند، مستحق نفقه نیست زیرا در فرض دوره‌ی افاقه در اختلالات روانی قابل درمان، زوجه قدرت اراده‌کردن تمکین را دارد و می‌تواند تمکین کند ولی عمداً تمکین نمی‌کند، پس مستحق نفقه نیست. اگر اختلال روانی زوجه غیرقابل درمان باشد، وی به دلیل ماهیت اختلالی که دارد، قادر به تمکین نیست نه به دلیل نشوز، در این صورت وی هرچند که قدرت تمکین ندارد اما مستحق نفقه است.

کلیدواژه‌ها

نفقه؛ اختلال روانی؛ تمکین؛ نشوز؛ زوجه