مصرف آب قبل از بروز تشنگی عامل کاهش مصرف روزانه نمک

فصلنامه زیست شناسی جانوری

مقاله 2، دوره 9، شماره 2، بهمن 1395، صفحه 11-19   

نویسندگان

فریدون حیدرپور¹؛ نورالدین موسوی نسب²؛ بهزاد مرادی³

¹گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، زنجان، ایران

²گروه آمار، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، زنجان، ایران

³پزشک، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، زنجان، ایران

چکیده

کاهش مصرف نمک از میزان مصرف کنونی 12-9 گرم به محدوده مصرف 6-5 گرم، تأثیر زیادی بر روی فشار خون و بیماری­های قلبی- عروقی خواهد داشت، اما این مقدار تقلیل ایده­آل نیست. افزایش حداقل 2-1 درصدی اسمولاریته پلاسما موجب بروز تشنگی می­گردد، هیپوولمی،‌ هیپوتانسیون، آنژیوتانسین II از دیگر استیمولوس‌های تشنگی می‌باشند. چون که تعدادی از استیمولوس‌های تشنگی و تمایل به مصرف نمک مشترکند، از اینرو تشنگی می‌تواند افزایش تمایل به مصرف نمک را افزایش دهد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر محرومیت از آب بر میزان مصرف نمک در افراد روزه دار بود.  30 دانشجوی مذکر جهت انجام مطالعه انتخاب گردیدند، یک بار سدیم ادرار 24 ساعته آنها در ماه شعبان و بار دیگر در ماه رمضان اندازه­گیری شد. افزایش و کاهش بیش از 15 درصدی بعنوان تغییر قابل توجه تلقی گردید. بدلیل جمع‌آوری نادرست ادرار، نتایج حاصل از 5 نفر در این مطالعه لحاظ نشد. در 7 نفر تغییر سدیم ادرار 24 ساعته ماه رمضان نسبت به ماه شعبان قابل توجه نبود. در 10 نفر کاهش و در 8 نفر افزایش قابل توجهی در سدیم ادرار 24 ساعته ماه رمضان نسبت به ماه شعبان ملاحظه گردید. شبیه تأثیر روزه ‌داری بر وزن، فشار خون، اشتها، روزه‌داری نیز بر میزان مصرف نمک اثری دوگانه دارد.  چون در روزه‌داری عوامل دیگری به غیر از تشنگی درتمایل فرد به نمک تداخل اثر می‌نمایند، لذا تاثیر تشنگی بر تمایل به نمک تحت پوشش قرار می­گیرد. در کل می­توان ابراز داشت در صورتی که افراد قبل از بروز تشنگی مقادیر بیشتری آب بنوشند و فواصل بین آشامیدن را کوتاه­تر نمایند، تمایل به مصرف نمک در آنها کاهش می­یابد.

کلیدواژه‌ها

تمایل به نمک؛ ماه شعبان؛ ماه رمضان؛ روزه داری؛ محرومیت از آب؛ مصرف نمک