بررسی فقهی و حقوقی تأثیر تعیین مدت بر اختیار فسخ در عقود جایز

فقه و مبانی حقوق اسلامی

مقاله 4، دوره 10، شماره 1، خرداد 1396، صفحه 95-116   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

چکیده

چکیده
در نظام حقوقی ایران عقوداز جهت دوام واستحکام به دودسته جایز و لازم تقسیم  شده‌است. یکی از تفاوت‌های اساسی میان این دو این است که عقود جایز، عقودی متزلزل و غیرمستحکم می‌باشند به طوری که هر یک از طرفین عقد هر وقت بخواهد می‌تواند آن را فسخ کند در حالی که عقود لازم از استحکام برخوردار و برخلاف عقود جایز طرفین عقد نمی‌توانند آن را فسخ کنند مگر در مواردی که قانونگذار اجازه آن را داده باشد.
یکی از موضوعات قابل توجه در مورد عقود جایز که معمولاً جنبه استمراری نیز دارند این است که آیا تعیین مدت برای این دسته از عقود موجب استحکام و کاهش تزلزل آنها می‌گردد و از اختیار مطلق فسخ طرفین عقد در طول مدت می‌کاهد یا نه؟ قانونگذار حکم صریح و جامعی در این خصوص مقرر نکرده است و موضوع از دیدگاه فقهای امامیه و حقوقدانان نیز اختلافی است. در این تحقیق سعی شده است ضمن تبیین موضوع و دیدگاه‌های موجود در خصوص آن، به نقد و بررسی آنها پرداخته شود.
واژگان کلیدی:عقد جایز،عقد لازم،مدت عقد،حق فسخ واستحکام.

مراجع