ساماندهی سکونتگاههای غیر رسمی با شیوه توانمندسازی (نمونه موردی اسلامشهر- محله مظفریه)

کاربرد سیستم اطلاعات جغرافیایی و سنجش از دور در برنامه‌ریزی

مقاله 1، دوره 6، شماره 4، فروردین 1395، صفحه 1-15

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسنده

نسا خزاعی^*

دانشگاه آزاد

چکیده

چکیده
سکونتگاههای غیر رسمی بعنوان بافتهای مساله دار همواره دارای ظرفیت بالقوه و بالفعل مردمی است که لزوم شناخت ابعاد و ماهیت، و سپس به کارگیری آن در نظام مدیریت شهری جهت ساماندهی ضرورتی اجتناب ناپذیر بوده که نتیجه آن تحقق توسعه پایدار شهری است. در راستای حل مسائل این گونه سکونتگاه ها برنامه ریزی دقیق و صحیحی به منظور ساماندهی و توانمندسازی آنها ضروری می باشد. شهر اسلامشهر در استان تهران یکی از این سکونتگاه های غیر رسمی است که تحت تاثیر نظام اجتماعی اقتصادی کشور و کلان شهر تهران، تغییرات زیادی را بر پیکره خود بخصوص از دهه 1350 به بعد شاهد بوده است. شناخت روند شکل گیری و ویژگیهای اجتماعی – اقتصادی و کالبدی سکونتگاه غیر رسمی اسلامشهر به عنوان یک کل و محله مظفریه به عنوان جزئی از آن و ارائه و تدوین برنامه ای جهت ساماندهی و توانمند سازی آن مورد توجه این پژوهش می باشد. روش انجام این پژوهش از نوع پیمایشی با روش گرداوری اطلاعات بصورت اسنادی و میدانی(پرسش نامه) می باشد. یافته های تحقیق نشان می دهد در مناطق و محلات غیررسمی محلات هدف اسلامشهر پدیده فقر با همه ابعاد آن مشاهده می شود طرحهای توانمندسازی این محلات نیز هم به موضوع مشارکت ساکنان و هم نگرش همه جانبه و به اقدامات ضروری اقتصادی، اجتماعی، کالبدی برای تغییر وضع موجود اشاره شده است که در شرایط کنونی و علی رغم تفاوت های قومی، تنوع فرهنگی می توان شاهد تمایل 69 درصدی خانوارهای نمونه به انجام فعالیت های اجتماعی و مذهبی و ... در محله مظفریه می باشیم که این امر نشاندهنده افزایش پتانسیل این محله جهت توانمند سازی آن از لحاظ مشارکت مردمی می باشد و مدیران شهری باید بستر لازم برای بسیج نیروهای مردمی را فراهم نماید.

کلیدواژه‌ها

سکونتگاه غیر رسمی؛ توانمند سازی؛ ساماندهی؛ اسلامشهر؛ محله مظفریه