پهنه‌بندی حساسیت زمین‌لغزش با سامانه اطلاعات جغرافیایی ومقایسه‌ی کارایی روش‌های رگرسیون لجستیک و نسبت فراوانی در(مطالعه موردی: حوزه‌ی آبخیز چشمیدر، کردستان)

کاربرد سیستم اطلاعات جغرافیایی و سنجش از دور در برنامه‌ریزی

مقاله 2، دوره 8، شماره 2، شهریور 1396، صفحه 11-21   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسندگان

شقایق میرکی^{* 1}؛ قربان وهاب زاده¹؛ عطااله شیرزادی²

¹دانشگاه

²دانشگاه کردستان

چکیده

هدف از انجام پژوهش، مقایسه‌ی کارایی دو روش آماری رگرسیون لجستیک و روش احتمالاتی نسبت فراوانی در تهیه نقشه‌ پهنه‌بندی حساسیت زمین‌لغزش در حوزه آبخیز چشمیدر واقع در استان کردستان است. در ابتدا با مرور منابع، مصاحبه محلی و پرسشنامه، 17 عامل شامل درصد شیب، جهت شیب، ارتفاع از سطح دریا، انحنای شیب، انحنای طولی شیب، انحنای عرضی شیب، لیتولوژی، کاربری ارضی، فاصله از شبکه آبراهه، تراکم آبراهه، فاصله از گسل، تراکم گسل، فاصله از جاده، بارندگی، شاخص حمل رسوب، شاخص توان آبراهه و شاخص رطوبت بر وقوع زمین‌لغزش مؤثر شناخته شدند. سپس، 60 نقطه زمین‌لغزشی و نیز 60 نقطه غیر زمین‌لغزشی در منطقه شناسایی و ثبت شدند. نقشه رگرسیون لجستیک به پنج طبقه با حساسیت خیلی کم (57/44%)، کم (48/11%)، متوسط (51/12%)، زیاد (38/14%) و خیلی زیاد (03/17%)، طبقه‌بندی شد. روش نسبت فراوانی نیز به پنچ طبقه با حساسیت خیلی کم (15/37%)، کم (40/33%)، متوسط (55/17%)، زیاد (11/9%) و خیلی زیاد (3%) تفکیک گردیدند. نتایج نشان داد روش رگرسیون لجستیک با %2/82 گستره زیر منحنی مشخصه عملکرد، در مقایسه با روش نسبت فراوانی با مقدار 80% ، توانایی پیش‌بینی‌ بالاتری در شناسایی مناطق مستعد و حساس به زمین‌لغزش در منطقه مورد بررسی دارد. بنابراین، روش آماری رگرسیون لجستیک برای تهیه نقشه پهنه‌بندی حساسیت زمین لغزش-های منطقه مورد مطالعه پیشنهاد می‌گردد.

کلیدواژه‌ها

رگرسیون لجستیک؛ نسبت فراوانی؛ زمین‌لغزش؛ کردستان