اثربخشی موسیقی‌درمانی بر سلامت عمومی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه

دانش و پژوهش در روان شناسی کاربردی

مقاله 5، دوره 17، شماره 4 - شماره پیاپی 66، اسفند 1395، صفحه 41-49   

نویسندگان

محمد حسین پورعبائیان اصفهانی¹؛ لیلا اسماعیلی²

¹کارشناس ارشد روان‌شناسی، دانشگاه صنعتی فولاد اصفهان، اصفهان، ایران

²دانشجوی دکتری روان‌شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی موسیقی‌درمانی بر سلامت عمومی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه انجام گرفت. طرح پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری همۀ جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در سال 1393 در شهر اصفهان بود. به‌منظور انجام این پژوهش 60 نفر از میان جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه به شیوۀ نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در گروههای آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه 30 نفر). ابزار پژوهش پرسشنامۀ سلامت عمومی (گلدبرگ، 1972) بود که در دو مرحلۀ پیش‌آزمون و پس‌آزمون مورد استفاده قرار گرفت. گروه آزمایش به مدت 3 ماه (12 هفته) مداخلۀ مبتنی بر موسیقی‌درمانی را دریافت کردند و گروه گواه این مداخله را دریافت نکردند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک‌متغیری (آنکوا) و آزمون یومان ویتنی تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که مداخلۀ مبتنی بر موسیقی‌درمانی بر افزایش سلامت عمومی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در مرحلۀ پس‌آزمون در مقایسه با گروه گواه مؤثر بود (05/0>P < /span>).

کلیدواژه‌ها

موسیقی‌درمانی؛ سلامت عمومی؛ جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه

مراجع

پرنده، ا؛ سیرتی‌نیر، م؛ خاقانی‌زاده، م؛ کریمی‌زارچی، ع. ا. (1386). مقایسۀ تأثیر دو روش حل تعارض و آرام‌سازی بر کیفیت زندگی همسران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه همراه با اختلال افسردگی اساسی. فصلنامۀ اصول بهداشت روانی، 8، 33 و 34، 78ـ67. پورعباییان، م.ح؛ آقایی، ا؛ عابدی، م.ر. (1389). تأثیر دستگاههای موسیقی ماهور و همایون بر نمرات افسردگی و هایپومانی دانشجویان، مجلۀ روان‌شناسی معاصر، مجموعۀ مقالات سومین کنگره انجمن روان‌شناسی ایران، 5، 202ـ199. حاتمی، ح؛ رضوی، م؛ افتخاراردبیلی، ح؛ مجلسی، ف. (1392). کتاب جامع بهداشت عمومی، تهران: ارجمند. زرگر، ف؛ فروزنده، ا؛ محمدی، ا؛ باقریان سرارودی، ر؛ حبیبی، م. (1391). بررسی سلامت روان‌شناختی جانبازان جنگ تحمیلی عراق بر ضد ایران: 22 سال پس از اتمام جنگ. ویژه‌نامۀ سلامت روان، 10، 6، 553ـ544. زارع، م؛ افخم‌ابراهیمی، ع؛ بیرشک، ب. (1388). بررسی اثر موسیقی‌درمانی بر کاهش بی‌قراری در بیماران مبتلا به آلزایمر ساکن در خانه‌های سالمندان، مجلۀ تازه‌های علوم شناختی، 11، 2، 62ـ55. شبان، م؛ رسول‌زاده، ن؛ مهران، ع؛ مراد علیزاده، ف. (1385). تأثیر دو روش غیر دارویی (آرام‌سازی پیشروندۀ عضلانی و موسیقی‌درمانی). بر میزان درد بیماران سرطانی، مجلۀ دانشکدۀ پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران (حیات)، 12، 3، 72ـ63. ماپار، م؛ گل شکوه، ف. (1387). تأثیر موسیقی‌درمانی بر علایم مثبت بیماران اسکیزوفرنی مرکز شفا دزفول، س روان‌شناسی اجتماعی (یافته‌های نو در روان‌شناسی)، 2، 7، 22ـ7. محسنی، م؛ ابن‌شهیدی، ا؛ یزدخواستی، پ. (1391). اثر موسیقی بر روی درد، اضطراب و همودینامیک بیماران بعد از عمل سزارین، فصلنامۀ علمی ـ پژوهشی بیهوشی و درد، 2، 7، 94ـ88. مسعودنیا، ا. (1390). رابطۀ بین تیپ شخصیتی و مؤلفه‌های آن با سلامت عمومی دانشجویان. مجلۀ علوم رفتاری، 5، 12، 149ـ143. میرهادی، ح. (1383). تمام جهان علیه سرطان. تهران: چشمه. نریمانی، م؛ آریاپوران، س؛ ابوالقاسمی، ع؛ احدی، ب. (1389). مقایسۀ اثربخشی آموزش‌های ذهن آگاهی و تنظیم هیجان بر سلامت روان جانبازان شیمیایی. مجلۀ روان‌شناسی بالینی، 2، 4، 72ـ61. نقوی، م. (1380). بررسی و روایی و اعتبار پرسشنامۀ سلامت عمومی (GHQ). مجلۀ روان‌شناسی 20، 5، 4، 398ـ381. یوسفی‌نژاد، ع؛ مددی، ا؛ مجدزاده، ر؛ شعبان‌نیا، ر؛ صادقیان، ن؛ زرین‌آرا، ع؛ صادقیان، ص؛ جدیان، ع. (1384). تأثیر موسیقی بر درد مزمن سرطانی، مجلۀ علمی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی ـ درمانی قزوین. شمارۀ 34، 43ـ39.