رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیم و راهبردهای انگیزش برای یادگیری با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل

پژوهش در برنامه ریزی درسی

مقاله 5، دوره 6، شماره 23، مهر 1388، صفحه 85-100

نویسندگان

اصغر نخستین‌گلدوست^* ؛ مهدی معینی‌کیا

چکیده

هدف این پژوهش بررسی رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیم و راهبردهای انگیزش برای یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانشجویان است. روش پژوهش از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری 8341 دانشجوی ترم 3 و بالاتر رشته‌های غیرپزشکی مشغول به تحصیل در نیمسال دوم سال تحصیلی 88 ـ1387 دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل بود. نمونه آماری 319 نفر (193 دختر و 126 پسر) بود که به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران محاسبه گردید. ابزار پژوهش پرسشنامه 24 سؤالی راهبردهای یادگـیری خودتنظیـم (SRLS) زیمـرمن و پـونز (1986) با پایایی 89/0 و پرسشنامه 44 سؤالی پیشرفت (MSLQ) اکلز (1983) با پایایی 91/0‌ بوده است. معدل کل دانشجویان در ترم‌های قبلی نیز به‌عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. داده‌ها با استفاده از روش رگرسیون چندگانۀ مدل ورود (اینتر) تجزیه و تحلیل شد. یافته‌های پژوهش نشان داد متغیرهای راهبردهای یادگیری خودتنظیم و راهبردهای انگیزش برای یادگیری پیش‌بین معناداری برای پیشرفت تحصیلی دانشجویان هستند (01/0P < ). راهبردهای انگیزش برای یادگیری در بین دانشجویان از حد متوسط بالا بوده (01/0P < ) ولی راهبردهای یادگیری خود تنظیم دانشجویان تفاوت معناداری با حد متوسط نداشت (05/0P>). با توجه به ساختار محیط‌های آموزشی، شیوۀ تدوین محتواهای آموزشی و نیز الگوهای تدریس مورد استفادۀ استادان، بالا نبودن راهبردهای یادگیری خودتنظیم دانشجویان منطقی به نظر می‌رسد.

کلیدواژه‌ها

یادگیری خودتنظیم؛ راهبردهای انگیزش؛ ‌ پیشرفت تحصیلی