سفیر و سفارتخانه در دوره هخامنشیان

پژوهش نامه تاریخ

مقاله 1، دوره 12، شماره 45، اسفند 1395، صفحه 1-18   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

هاشم آقاجانی¹؛ طهمورث مهرابی²

¹عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور

²دانش‌آموختة کارشناسی ارشد تاریخ ایران باستان از دانشگاه فردوسی مشهد [e-mail]

چکیده

دیپلماسی در تاریخ سیاسی جهان به ویژه ایران پیشینه­ای دیرینه دارد، گرایش به قدرت و حفاظت از منافع و دستاوردها از یک سو، وحشت از جنگ و پیامدهای ناگوار آن از سوی دیگر در ایجاد و توسعه روابط دیپلماسی به ویژه در میان هخامنشیان تاثیر گذار بوده است.از آنجایی که در دوره هخامنشیان، زندگی در پارس به سیاست و جنگ بیشتر از مسائل اقتصادی بستگی داشت، بنابرین بین هخامنشیان و کشورهای دیگر، روابط دیپلماسی وسیعی برقرار بوده است. بر این اساس،نقش سفیر بسیار مهم و حساس بود. سفیران انتخاب شده توسط شاهان هخامنشی باید پس از عبور از راههای دشوار و به جان خریدن خطرات بسیار به کشور مقصد می­رسیدند، علاوه بر این،سفیران باید به زبان مردم بومی آنجا آشنا بوده و از راه­های عبور و مرور و کشور مقصد اطلاعات کافی دریافت کرده و پس از بازگشت به کشور مبدا این اطلاعات را در اختیار شاهنشاه می­گذاشتند و این در مورد سفیران هخامنشی نیز صدق می­کرد. با وجود پژوهش­های گسترده­ای که درباره­­ی تاریخ هخامنشیان و روابط سیاسی و اقتصادی آن با کشورهای دیگر انجام گرفته است، تاکنون در منابع این دوره اشارت پراکنده­ای به سفیر و سفارت­خانهدر دوره هخامنشان شده است و هیچ یک بطور کامل به وجود سفارت­خانه، جایگاه سفیر و حدود و اختیارات آن در دوره هخامنشیان نپرداخته­اند. لذا این پژوهش بر آن است تا با استناد به منابع تاریخی و با استفاده از شیوه­ی پژوهش­های تاریخی به وجود سفارت­خانه و جایگاه سفیر در دوره هخامنشیان بپردازد.

کلیدواژه‌ها

کلید واژه ها: سفیر؛ سفارت­خانه؛ فرستاده؛ هخامنشیان

مراجع