شاه گزینی در دوره ی اشکانیان

تاریخ ایران اسلامی

مقاله 6، دوره 4، شماره 2، دی 1395، صفحه 97-112   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسندگان

محمدتقی فاضلی^{* 1}؛ فرزانه احمدی²

¹استادیارگروه تاریخ، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران.

²دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ باستان، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران.

چکیده

گزارش تاریخی نشان می­دهد که در دوره نیرومندی دستگاه پادشاهی اشکانی، پادشاهان پیش از مرگ خود شاهزاده­ای را به عنوان ولیعهد تعیین می­کرده اند، و در دوره ناتوانی آن خاندان، بزرگان و اشراف خاندان­های نژاد شاهنشاهی در گردهمایی خود، به خواست خویش از تخمه اشکانی را به تخت شهریاری می­نشانده­اند. از طرفی اندیشه­ی شاه گزینی شاهنشاهی اشکانیان آمیخته از سه سنت کوچ گرایانه، هلنیستی و هخامنشی بود. اساس حکومت اشکانی میان این سه سنت و در واقع تلفیقی از این سه الگو می­باشد. ارتباط تنگاتنگی میان این سه الگو در طول حکومت اشکانیان وجود داشت. انتخاب بزرگ قبیله به عنوان شاه و همچنین تعیین برادر شاه به عنوان جانشین، سنت کوچ گرایانه انتخاب یک شاه بود. از طرف دیگر تعلق داشتن منصب شاهنشاهی در یک خاندان اشکانی و  موروثی بودن آن سنت برجای مانده از هخامنشیان است.  کارکرد مجلس سنا نیز نشان از فرهنگ و نفوذ هلنیستی در ساختار حکومت اشکانیان است.
 

کلیدواژه‌ها

شاه­گزینی؛ اشکانیان؛ گزارش­های تاریخی؛ اشراف

مراجع