بختیارنامه و نقد سبک‎شناسانة آن

پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی

مقاله 1، دوره 8، شماره 28، شهریور 1396، صفحه 11-37   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

خدیجه تندکی¹؛ علی تسنیمی^{* 2}

¹دانش‌آموختة کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه حکیم سبزواری.

²استادیار دانشگاه حکیم سبزواری.

چکیده

بختیارنامه¹ (راحه‌الارواح فی سرورالمفراح)، از متون نثر فارسی، منسوب به دقایقی مروزی و در زمرة داستان‎های روزگار ساسانیان است که به دوران اسلامی، با نثری مصنوع و متکلف، نامی نو پذیرفت و با عنوان لمعه‌السراج لحضره التاج تحریری دیگرگونه یافت. در این جستار ضمن معرّفی و تشریح ابعاد و جزئیّات بیشتری ازبختیارنامه، سعی شده از حیث محورهای زبانی، ادبی و فکری، نقدی سبک‎شناسانه از آن به دست داده شود؛ لذا ابتدا در محور زبانی، مشخّصات صرفی و نحوی زبان روایت بررسی شده، سپس در سطح ادبی و زیباشناسی و با توجّه به محدودیت گفتار از نگاه دانش بدیع، در دو بخش معنوی و لفظی و نیز اشاره‎ای مختصر به نکات بیانی، نوآوری‎های موجود دربختیارنامه بررسی شده است. در فرجام، اصول دیدگاه‎های فکری پردازندة روایت مورد توجّه قرار گرفته است تا به این مهم دست یابیم کهبختیارنامه با کدام ویژگی‎های سبکی در ردیف آثار ادبی قرار می‎گیرد؟ 

کلیدواژه‌ها

بختیارنامه؛ دقایقی مروزی؛ سبک‎شناسی؛ محور زبانی؛ ادبی و فکری

مراجع