رابطه‌ی انسان با خدا بر پایه‌ی اندیشه‌ی خداگونه‌پنداری انسان در آثار عطّار نیشابوری

فصلنامه زبان و ادب فارسی

مقاله 4، دوره 3، شماره 7، شهریور 1390، صفحه 73-106   

نوع مقاله: علمی-پژوهشی

نویسندگان

محمّد ایرانی^{* 1}؛ حسین صادقی²

¹استادیار زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه رازی کرمانشاه

²دانش آموخته‌ی کارشناسی ارشد زبان و ادبیّات فارسی

چکیده

مسئله­ی انسان و خدا و رابطه­ی متقابل آن­ها با هم، یکی از موضوعات بسیار بنیادی در تاریخ تفکّر بشر به ویژه حوزه­ی عرفان اسلامی است. دیدگاه عرفا در باره‌ی تشبّه انسان به خالق خویش، ریشه‌ی توراتی دارد و از آن‌جا به ذهن و زبان عرفا راه یافته و به صورت حدیث موضوعه در آثار و کلام  برخی مشایخ این قوم به کار رفته است. در این راستا، پژوهش حاضر به بررسی رابطه­ی انسان با خدا بر پایه­ی تفکّر خداگونه­پنداری انسان در آثار عطّار نیشابوری می­پردازد. منظور از خداگونه پنداری در عرفان، نوع تلقّی عرفا از انسان کامل است که دارای ویژگی‌های قدسی و فرابشری می‌باشد.
بر اساس این پژوهش، رابطه­ی انسان باخدا، رابطه­ای عاشقانه و سرشار از محبّت است. از میان انواع ارتباط، «مناجات» از بیش‌ترین بسامد و «ارتباط دوسویه» از کم­ترین بسامد برخوردار است. انسان­های خداگونه دارای ویژگی­هایی خاص از جمله کرامات و قدرت انجام اعمال خارق العاده هستند. جهان­بینی عطّار، وحدت وجودی و روش او در رسیدن به تعالی و کمال، بر اساس توجّه به درون و درون­گرایی است. سالک با ریاضت، «گوهر جان» خویش را کشف می­کند و خدا را در آن می­یابد و بدین صورت به فنا و خداگونگی می­رسد.

کلیدواژه‌ها

انسان؛ انسان کامل؛ خدا؛ خداگونه‌پنداری؛ عطّار نیشابوری؛ عرفان؛ فنا

مراجع

 

                 1-                 قرآن کریم
                 2-                 کتاب مقدّس (عهد عتیق)                                                                                                                                    
                 3-                 آشتیانی، جلال الدّین، (1386) ، ایده آل بشر: تجزیه و تحلیل افکار (عرفان)، چاپ سوم، تهران: سهامی انتشار.                
                 4-                 احمدی، بابک، (1379)، چهار گزارش از تذکرة الاولیاء عطّار، چاپ دوم، تهران: مرکز. 
                 5-                 انزابی نژاد، رضا و بهجت السّادات حجازی، (1384)، «اصل سنخیت در عرفان و همانند سازی در روانشناسی (با گذری در اندیشه‌های عطّار و مولوی)»، نشریه دانشکده ادبیّات و علوم انسانی دانشگاه تبریز، صص54 ـ 35.
                 6-                 انزابی نژاد، رضا، (1383)، برگزیده‌ی مرصاد العباد، چ3 ، تهران: سمت.
                 7-                 ایزوتسو، توشیهیکو، (1381)، خدا و انسان در قرآن: معنی شناسی جهان بینی قرآن، ترجمه احمد آرام، چاپ پنجم، تهران: سهامی انتشار.                                                                                                                                                                               
                 8-                 بهار، مهرداد، (1386)، جُستاری در فرهنگ ایران، چاپ دوم، تهران: اسطوره.
                 9-                 پورنامداریان، تقی، (1386)، دیدار با سیمرغ : شعر و عرفان و اندیشه‌های عطّار، چاپ چهارم، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
              10-             حجازی، بهجت السّادات، (1383)، انسان کامل در نگاه عطّار، چاپ اوّل، مشهد: دیوار.
              11-             حکیمی، محمود، (1385)، در مدرسه‌ی پیر نیشابور: نگرشی بر زندگی، آثار و اندیشه‌های فریدالدّین عطّار نیشابوری، چاپ سوم، تهران: قلم.
              12-             رحیم پور، فروغ، (1384)، «رابطه خدا وانسان از دیدگاه حضرت امام خمینی(ره) و کی یر کگارد»، مجلّه مقالات و بررسی‌ها، دانشگاه تهران، دوره 77، صص168 ـ 141.
              13-             رحیمیان، سعید، (1376)، تجلّی و ظهور در عرفان نظری، چاپ اوّل، قم: دفتر تبلیغات اسلامی حوزه‌ی علمیّه قم.
              14-             رزمجو، حسین، (1375)، انسان آرمانی و کامل در ادبیّات حماسی و عرفانی فارسی، چاپ دوم، تهران: امیرکبیر.
              15-             رضازاده (نوشین)، غلامحسین، (1381)، لطایف حکمت و عرفان در روابط خدا و انسان، چاپ اوّل، تهران: الزّهرا (مؤسّسه‌ی چاپ و نشر علّامه طباطبایی)
              16-             زمانی، کریم، (1372) ، شرح جامع مثنوی معنوی، دفتراوّل، چ1، تهران: انتشارات اطّلاعات.
              17-             زمانی، کریم، (1375) ، شرح جامع مثنوی معنوی، دفتر چهارم، چ1، تهران: انتشارات اطّلاعات.
              18-             سراجی، علی رضا، (1380)، «رابطه‌ی خدا و انسان در آثار عطّار نیشابوری»، نامه پارسی، شماره سه، صص70 ـ 58. 
              19-             شجیعی، پوران، (1373)، جهان بینی عطّار، چاپ اوّل، تهران: مؤسّسه نشر و ویرایش.
              20-             صارمی، سهیلا، (1373)، مصطلحات عرفانی و مفاهیم برجسته در زبان عطّار، چاپ اوّل، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
              21-             عاطفه پور، لیلا، (1382)، انسان کامل در مثنوی‌های عطّار، پایان نامه کارشناسی ارشد ادبیّات فارسی، به راهنمایی تقی پورنامداریان، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
              22-             عبدالحکیم، خلیفه، (1383)، عرفان مولوی، ترجمه احمد محمّدی و احمد میرعلایی، چاپ پنجم، تهران: علمی فرهنگی.
              23-             عطّار نیشابوری، فریدالدّین، (1386)، اسرارنامه، مقدّمه و تصحیح محمّد رضا شفیعی کدکنی، چاپ دوم، تهران: سخن.
              24-             عطّار نیشابوری، فریدالدّین، (1386)، تذکرة الاولیاء ، تصحیح محمّد استعلامی، چاپ هفدهم، تهران: زوّار.
              25-             عطّار نیشابوری، فریدالدّین، (1386)، دیوان عطّار، تصحیح تقی تفضّلی، چاپ دوازدهم، تهران: علمی و فرهنگی.
              26-             عطّار نیشابوری، فریدالدّین، (1386)، مصیبت‌نامه، مقدّمه و تصحیح محمّد رضا شفیعی کدکنی، چاپ سوم، تهران: سخن.
              27-             عطّار نیشابوری، فرید الدّین، (1386)، دیوان عطّار، تصحیح تقی تفضّلی، چاپ دوازدهم، تهران: علمی و فرهنگی.
              28-             عطّار نیشابوری، فریدالدّین، (1387)، الهی‌نامه، مقدّمه و تصحیح محمّد رضا شفیعی کدکنی، چاپ اوّل، تهران: سخن.
              29-             عطّار نیشابوری، فریدالدّین، (1387)، منطق‌الطّیر، مقدّمه و تصحیح محمّد رضا شفیعی کدکنی، چاپ پنجم، تهران: سخن.
              30-             فاضلی، مهبود، (1375)، سیمای پیر در آثار عطّار نیشابوری، پایان نامه کارشناسی ارشد، به راهنمایی محمّد خوانساری، دانشگاه تربیت مدرّس.
              31-             فروزانفر، بدیع الزّمان، (1353)، شرح احوال و نقد و تحلیل آثار شیخ فریدالدّین محمّد عطّار نیشابوری، چاپ دوم، تهران: کتاب فروشی دهخدا.
              32-             فریزر، جرج جیمز، (1387)، شاخه‌ی زرّین، ترجمه کاظم فیروزوند، چاپ پنجم، تهران: آگاه.
              33-             فون دانیکن، اریک، (1386)، در جستجوی خدایان باستان، ترجمه مهرداد شاهین، چاپ اوّل، تهران: نگارستان کتاب.
              34-             کاشفی، محمّدرضا، (1385)، «تجسیم از دیدگاه ابن میمون و علّامه طباطبایی»، هفت آسمان، شماره دو، صص209 ـ 185.
              35-             کویاجی، جهانگیرکورجی، (1383)، بنیادهای اسطوره و حماسه‌ی ایران، ترجمه جلیل دوست خواه، چاپ دوم، تهران: آگاه.
              36-             لاندمان، (135۰)، انسان شناسی فلسفی، ترجمه رامپور صدر نبوی، مشهد: طوس.
              37-             محمّدی، احمد، (1368)، بررسی اندیشه عرفانی عطّار، چاپ اوّل، تهران: ادیب.
              38-             مصطفوی نیا، مهدیه سادات، (1381)، گفتگوی انسان با خدا ـ خدا با انسان در الهی نامه، منطق الطّیر و مصیبت نامه عطّار نیشابوری، پایان نامه کارشناسی ارشد، به راهنمایی دکتر طبیبیان، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
              39-             ملایری، احمد،(1374)، «اندیشه عرفانی عطّار»، سایه در خورشید(مجموعه مقالات کنگره جهانی عطّار نیشابوری)، 2 جلد، چاپ اوّل، نیشابور: انتشارات آیات، صص478 ـ452.
              40-             مولوی، جلال الدّین محمّد بلخی، (1348)، فیه ما فیه، با تصحیح و حواشی بدیع‌الزّمان فروزانفر، تهران: امیر کبیر.
      41-      نسفی، عزیزالدّین، (1362)، مجموعه رسائل مشهور به کتاب الانسان الکامل، تصحیح و مقدّمه فرانسوی ماریژان موله، چاپ اوّل، تهران: طهوری.