تعداد نشریات | 418 |
تعداد شمارهها | 10,005 |
تعداد مقالات | 83,621 |
تعداد مشاهده مقاله | 78,331,159 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 55,377,570 |
بررسی اثر تغییرات فصلی هورمونهای تیروئیدی بر عملکرد تولیدمثلی حیوانات مزرعه | ||
هیستو بیولوژی دامپزشکی | ||
مقاله 8، دوره 5، شماره 2 - شماره پیاپی 8، دی 1396، صفحه 37-50 اصل مقاله (566.9 K) | ||
نوع مقاله: علمی پژوهشی | ||
نویسندگان | ||
نسیم رحیمی فر* ؛ خلیل میرزاده | ||
خوزستان | ||
چکیده | ||
این مطالعه مروری بر اثر تغییرات فصلی هورمونهای تیروئیدی بر عملکرد تولیدمثلی حیوانات مزرعه میباشد. مطالعات نشان میدهد که هورمونهای تیروئیدی دارای تغییرات فصلی بوده به طوریکه در تابستان میزان آنها کاهش و در زمستان، افزایش مییابد. نتایج مطالعات حاکی از آن است، که اختلاف معنیداری از نظر میزان این هورمونها در دو جنس نر و ماده وجود ندارد. همچنین هورمونهای تیروئیدی نقش مهمی در اعمال فیزیولوژیک بدن حیوان از جمله فعالیتهای تولیدمثلی(تنظیم زمان پایان فحلی، استروئیدوژنز، آبستنی، رشد جنین و شیرواری) درتمام طول عمر حیوان دارند. از اینرو مطالعات گسترده بر روی تغییرات و عملکرد این هورمونها به منظور بهبود فعالیتهای تولیدمثلی، لازم و ضروری میباشد. | ||
تازه های تحقیق | ||
-1 تأثیر سن بر فعالیت غده تیروئید
با افزایش سن، طول و عرض و قطر تیروئید افزایش، ولی وزن آن کاهش پیدا میکند و تولید هورمونهای تیروئیدی کاهش مییابد، در نتیجه میتوان گفت وزن تیروئید با تولید هورمونهای تیروئیدی رابطه مستقیم دارد(کوسار و شهید، 2006). با افزایش سن همگام با کاهش غلظت هورمونهای تیروئیدی، تبدیل T4 به T3 نیز کاهش مییابد که منجر به کاهش مشخص T3 پلاسما میشود، بنابراین به نظر میرسد که با افزایش سن از فعالیت غده تیروئید کاسته میگردد. به طور طبیعی، میزان متابولیسم در حیوانات جوان بالاتر از بالغین است و نقش هورمونهای تیروئیدی در امتداد با هورمون رشد، برای فرآیند رشد آشکار است(میرزاده، 1384).
2-2 اثر جنس بر هورمونهای تیروئیدی
در یک تحقیق روی بز سفید، تفاوت بین تغییرات سطح هورمونهای تیروئید با توجه به جنس در هر دوره بی اهمیت بود در تحقیقاتی در تعیین تفاوت بین گروهها، در مورد هورمونهای تیروئید، ونتزل و همکاران (1979) نشان دادند که هیچ تفاوتی در سطوح هورمون تیروئید بین مادهها و نرها در بز انگورا وجود ندارد. کاسترو و همکاران (1975) در پژوهش خود در بز پاکوتاه با جنس و سن مختلف، عنوان کردند که سطوح هورمونهای T3 و T4، عامل جنسی، تفاوت مهمی را ایجاد نمیکند. تودینی و همکاران (1992) نتیجه گرفتند که هیچ تفاوتی از نظر جنس در حیوانات جوان وجود ندارد، و سطح هورمون تیروئید پلاسما به طور متوسط در بز ماده بالغ بالاتر از نرها است. در بز کشمیر مسن تر از 8 ماه، سطح T3 نرها پایین تر از سطح T3 ماده ها است، اما سطح T4 نشان می دهد که هیچ تاثیری از جنس نمی پذیرد (کلی و همکاران 2003). در بز، اگر چه هیچ تفاوت وابسته به جنسی در هورمونهای تیروئید در حیوانات جوان وجود ندارد، اما در مادههای بزرگسال غلظت T4 بالاتر از نرهای بزرگسال (تودینی، 2007) بود. در تحقیقاتی در مورد تعیین سطح هورمون تیروئید بز در دورههای مختلف فیزیولوژیکی، کاسر الیسین (2008) بیان میکند که سطوح این هورمونها برای ماده بز سفید در دوره تولیدمثلی بالاترین میزان بوده است. سطح T4 پلاسما (کولاویتا و مالفاتی، 1989) در بز در طول دوره تولیدمثلی و فحلی ناشی از آن افزایش می یابد. گزارش می شود سطح T4 پلاسما در طول فحلی در گوسفند بالاتر است (پیترز و همکاران 1989). این یافتهها برای T3 و T4 در بز سفید در طول دوره فحلی نیز صادق است(تودینی، 2007). در تحقیقات در تعیین تغییرات هورمونهای تیروئید گوسفند و بز در طول دوره حاملگی تودینی و همکاران (2007) عنوان کردند که T3 و T4 پلاسمای بز در اواسط دوره حاملگی درمقایسه با دوره فحلی بالاتر است، احتمالا این با توجه به تعادل منفی انرژی بوده است و سطح هورمون تیروئید مادر در نیمه دوم حاملگی کاهش ثابت دارد؛ مک دونالد و همکاران (1988) تعیین کردند که کاهش در غلظت T4 پلاسمای بز در اواخر دوره حاملگی مشاهده شده است. گزارش شده است همانند بز، غلظت هورمونهای تیروئیدی پلاسما در گوسفند پس از زایمان پایینتر از دوره آبستنی میباشد (اوکاب و همکاران 1993). در تحقیقاتی روی بز در طول دوره پس از زایمان، کاسرالیسین(2008) بیان میکند که سطح هورمون تیروئید در دوران بارداری بزهای ماده سفید بالاتر از دوره پس از زایمان است. اوکاب و همکاران(1993) نشان دادند که سطح هورمونهای T3 و T4 پلاسما گوسفند در دوره پس از زایمان، مقادیر پایینتری نسبت به دوره بارداری دارد. علاوه بر این، غلظت T4 و T3 کل از اوایل تا اواخر حاملگی در گاوهای شیری غیر شیرده (رفسال و همکاران، 1984) کاهش یافته است.
2-3 اثر فصل بر هورمونهای تیروئیدی
از عوامل تاثیرگذار بر روند فعالیت غده تیروئید، فصل سال (دمای هوا و طول مدت روشنایی) میباشد. فعالیت تیروئید در تابستان پایینتر از زمستان است. این تعدیل در فعالیت تیروئید در تابستان، همراه با کاهش میزان متابولیک، کاهش مصرف غذا و رشد و تولید شیر تحت استرس گرما میباشد( میرزاده، 1384). در نشخوارکنندگان فعالیت غده تیروئید تحت تاثیر عوامل محیطی تغییر مییابد. حرارت محیط و نوع غذا مهمترین عوامل موثر در اعمال تیروئید است (والتورتا و همکاران، 1982). در مطالعه انجام شده توسط پرزکلاریجت و همکاران (1998) نشان داده شد که غلظت تیروکسین در قوچهای هر دو نژاد مرینو و کوریدال در انتهای زمستان و بهاردر بالاترین میزان خود و در انتهای تابستان و اواسط پائیز در کمترین میزان خود بود و نژاد هیچگونه تاثیری بر روی میزان T4 خون نداشت. عده زیادی از محققان به تاثیر حرارت، روی غده تیروئید و عوارض ناشی از آن توجه کردهاند به خوبی مشخص شده است که حرارت بالای محیط سبب وقفه اعمال تیروئید میشود به طوری که در تابستان میزان هورمونهای T3 وT4 به طور چشمگیری در مقایسه با زمستان پایینتر است(سیلانیکو، 2000). در گوسفند نشان داده شده است که سطح هورمون T4 در روزهای 40 تا 80 پس از قرار گرفتن در معرض حرارت بالا به تدریج کاهش مییابد (سانچز و اوانس، 1972). همچنین گزارش شده است زمانی که گوسفند در معرض سرما قرار گیرد بر میزان هورمونهای تیروئید و همزمان اشتهای حیوان افزوده میشود(اکپه و کریستوفرسون، 2000). در گاو نیز دیده شده است وقتی حیوان در معرض حرارت بالای محیط قرار گیرد همزمان با کاهش چشمگیر هورمونهای تیروئیدی اشتهای حیوان نیز کاهش مییابد. اینکه کاهش اشتهای حیوان در گرما به کاهش هورمونهای تیروئید مربوط بوده یا در ارتباط با خود حرارت بالاست، موضوعی است که همواره مورد بحث محققان بوده است(یوسف و جانسون، 1996). نشان داده شده است که افزایش درجه حرارت محیط سبب کاهش مصرف غذا در گوسفند میشود که حاصل آن کاهش هورمون T4 میباشد ولی به طور کلی شواهدی در دست است که نشان میدهد خود درجه حرارت به تنهایی میتواند سبب کاهش ضایعات تیروئید گردد(والتورتا و همکاران، 1982). ترییدوترونین در مقایسه با تیروکسین حساسیت بیشتری نسبت به تغییرات حرارت محیط دارد(گامبرت، 1991). دیکسون (1993) مهمترین علت تنظیمکننده اعمال تیروئید را حرارت محیطی میداند. در زمان استرس گرمایی، میزان T4 و T3سرم، میزان متابولیسم، خوردن غذا و تولید شیر کاهش مییابد(سیلانیکو، 2000). مطالعات انجام شده توسط پرزکلاریجت و همکاران(1998) نشان میدهد غلظت تیروکسین در قوچهای نژاد کوربرال در انتهای زمستان و بهار در بالاترین و در اواسط و اواخر تابستان در کمترین میزان خود قرار دارد. همچنین اوکاب و همکاران(1993) عنوان کردند که هورمون تیروکسین گوسفند در تابستان حداقل و در زمستان حداکثر میزان را دارد. نوری و همکاران(2006) طی مطالعه کشتارگاهی در اهواز نشان دادند که میزان تیروکسین در تابستان بطور چشمگیری پایینتر از آن در زمستان میباشد. عدهای از محققان معتقدند که در طی مراحل اولیه قرار گرفتن در معرض گرما، غلظت هورمونهای تیروئیدی در نشخوارکنندگان تمایل به افزایش دارند و سپس در درازمدت دچار کاهش میشوند( گوئرین و برت چینگر، 1983). بسیاری از گونه هایی که در عرض های جغرافیایی معتدل زندگی می کنند تغییرات فصلی در چندین جنبه فیزیولوژی آنها اثرگذار است. در گوسفند و بز تغییرات فصلی، در فعالیت غده تیرویید و غلظت هورمون تیروئیدی و TSH در خون، نقش دارد (سوزا و همکاران، 2002). هورمونهای تیروئید بسیاری از فرآیندهای توسعه، از جمله تولید مثل را تحت تاثیر قرار میدهند. با این حال، مکانیسمهای خاص این تداخل هورمونی تا حد زیادی مورد بحث است. روابط متقابل بین استروژن و محور تیروئید در پستانداران(واسودوان و همکاران، 2002) به خوبی تثبیت و قبلا بررسی شده است. این اجازه میدهد تا حیوانات برای انطباق تعادل متابولیکی، خود را به شرایط مختلف محیطی، تغییرات در نیاز به انرژی و در دسترس بودن آن، درمراحل مختلف فیزیولوژیکی وفق دهند. هورمون تیروئید در درجه اول مسئول تنظیم متابولیسم است. با این حال آن را برای رویدادهای مختلف فیزیولوژیکی، مانند توسعه و رشد استخوان و گرمازایی مهم دانستهاند(پیرس، 2012- وانگ و همکاران، 2012). علاوه براین هورمونهای تیروئیدی، توسعه و انعطاف پذیری سیستم عصبی مرکزی را تنظیم می کنند(برنال، 2002). در این بین ملاتونین قادر است فعالیت تیروئید و غلظت هورمونها را در خون تحت تاثیر قرار دهد و فعالیتی در سطح هیپوتالاموس- هیپوفیز و یا غده تیروئید داشته باشد(تودینی، 2007). در نتیجه این تحقیق، میتوان نتیجه گرفت که دمای محیط اثر غالب بر فعالیت غده تیروئید حیوانات در دورههای مختلف فیزیولوژیکی دارد. مطالعات نشان میدهد که فعالیت غده تیروئید برای انتقال حیوانات از فصل تولیدمثلی به غیر تولیدمثل حائز اهمیت است. این مطالعات گواهی است برای اینکه نشان دهیم که الگوی ترشح هورمونهای تیروئیدی فصلی میباشد. روی هم رفته نتایج نشانگر نقش تنظیمی هورمونهای تیروئیدی در فعالیتهای تولیدمثلی حیوانات بوده و افزایش و کاهش T3 و T4 در طول فصول سال بیانگر این واقعیت است. نتایج این مطالعات میتواند کمک به درک بهتر تعامل بین اثر تغذیه و فصل بر هورمونهای تیروئیدی در حیوانات باشد و برای دستکاری فرآیندهای تولیدمثلی حیوانات و بیان فعالیتهای باروری فصلی قوی مورداستفادقرارگیرد. | ||
کلیدواژهها | ||
کلمات کلیدی: هورمونهای تیروئیدی؛ فحلی؛ فعالیتهای فیزیولوژیکی؛ حیوانات مزرعه | ||
اصل مقاله | ||
1- 1مقدمه
فرآیندهای تولیدمثلی، همانند دیگر فرآیندهای فیزیولوژیک، به وسیله عوامل گوناگون همچون هورمونها، فاکتورهای رشد، و سازههای محیطی مانند نور تنظیم میشود. یافتههای پژوهشگران نشاندهندهی تاثیر هورمونهایی مانند هورمون رشد، لاکتوژن جفت، تیروکسین، انسولین، لپتین، ملاتونین، اینهیبین و بسیاری از فاکتورهای رشد، در کنترل فرآیندهای تولیدمثلی و یا تنظیم ظریف غلظت هورمونها برای بهنجار بودن تولیدمثل است( ضمیری، 1388). از آنجایی که فعالیت دستگاه تولیدمثل دامها تحت تاثیر هورمونها میباشد، میتوان با استفاده از هورمونهای سنتتیک، فرایند تولیدمثل را کنترل کرده و در کوتاه مدت از ظرفیت تولیدمثل آنها حداکثر استفاده را نمود. افزایش تولید تخمک با استفاده از هورمونها، یک روش مناسب برای استفاده از این ظرفیت بالقوه تولیدمثل است(خالداری، 1387). الگوی فعالیت تولید مثل نشخوارکنندگان کوچک با تغییرات فصلی در منطقه پرورش آنها ارتباط مستقیم دارد (گان دوغان، 2007). تجربه نشان داده است که رفتارهای طبیعی جنسی و جنبههای فیزیولوژیک مربوط به آن در گرو داشتن سطح متعادل هورمونهای تیروئیدی است. به اثبات رسیده است که با برهم خوردن سطح هورمونهای تیروئیدی و تاثیر آن بر دستگاه تولیدمثلی، سطح هورمونهای استروئیدی نیز تغییر کرده است و به کاهش میل جنسی و ناتوانی در فعالیت تولید مثلی منجر میشود(بورگت و همکاران، 1987). میتوان گفت که این فرایند از طریق فعالیت محور هیپوتالاموس- هیپوفیز و تاثیر آن در افزایش بخشیدن به ترشح گونادوتروپینها اعمال میشود (کراساس و پونتیخدز، 2004). به عبارت دیگر تاثیر هورمونهای تیروئیدی بر هیپوفیز میتواند به تاثیرگذاری آن بر غدد آندوکرین انجامیده و به افزایش سطح هورمونهای جنسی منجر شود و چنانچه فعالیت غده تیروئید با اختلال مواجه شده باشد، روند تکثیر و تمایز سلولهای جنسی و فعالیت غدد تناسلی میتواند با مشکل مواجه شود (نیکروش و جلالی، 1384). در مورد نقش هورمونهای تیروئیدی در تکامل ساختمان و عمل دستگاه تولیدمثلی هر دو جنس نر و ماده، امروزه از سوی بسیاری از محققین اتفاق نظر وجود دارد و عنوان شده است که در جنس نر (انسان و جوندگان) هورمونهای تیروئیدی یکی از عوامل تنظیم کننده تغییرات تکاملی بیضه محسوب میشود که این عمل بیشتر از طریق رشد و تمایز سلولهای سرتولی به انجام میرسد (جانینی و همکاران، 1995).
1-2 غده تیروئید
غده تیروئید اولین بار در سال 1650 میلادی توسط توماس وارتون نامگذاری شد(بیضایی و ادیب مرادی، 2010). تکامل غده تیروئید در دوران جنینی در تمام گونهها شبیه و یکسان است، در این زمان غده تیروئید از دستگاه گوارش جدا شده و تمایز مییابد و بدنه گرانولوز آن از توسعه یک چینخوردگی که در بافت حلق وجود دارد، حاصل میگردد. پس از تولد، غده تیروئید در ناحیه قدامی نای قرار میگیرد. این غده در هر دقیقه، پنج سی سی به ازای هر گرم وزن خود، خون دریافت میکند. غده تیروئید به مایع لنفاوی غنی از پروتئینهای یددار دسترسی دارد که این امر میتواند با توانایی ویژه این غده در جذب مقادیر زیاد ید در ارتباط باشد(واتسون، 2003).
1-3 تنظیم ترشح هورمونهای تیروئیدی
وجود یک مکانیسم فیدبک منفی برروی محورهیپوتالاموس و هیپوفیز، ترشح یدوترونینها را کنترل میکند. TSH و هورمون آزادکننده تیروتروپین توسط این اندامها تولید میشود. TRH سبب تحریک سنتز و ترشح TSH ازسلولهای تیروتروپ بخش غدهای هیپوفیزمیگردد. اگرچه T4 سبب مهار این فعالیت در بخش غدهای هیپوفیز میشود، اما نمیتواند بر روی سنتز TRH از هیپوتالاموس تاثیر منفی بگذارد. TRH سبب تحریک کم TSH شده در حالی که کنترل اصلی از طریق T3 صورت میگیرد. سطح هورمونهای تیروئیدی خون بر روی آزادسازی TSH اثر میگذارد در حالی که سطوح T3و T4پایین هستند، تولید TSH افزایش یافته و برعکس زمانی که سطوح T3 و T4 بالا هستند، تولید TSH کاهش مییابد. این اثر یک فیدبک منفی تنظیم کنندهای ایجاد میکند( ضمیری، 1998). هورمون اصلی تولید شده در غده تیروئید تیروکسین میباشد. افزایش کمی در تولید T3وT4، ترشح هورمون محرک تیروئید را متوقف میکند. در حیوانات اهلی، تحریک اعصاب سمپاتیک سبب افزایش ترشح کلیه هورمونهای ید دار میشود. در تمام گونههای دامی ترشح T4 بسیار مهمتر از هورمون T3 میباشد( فرگوسن و هوئینگ، 2003). در ساختمان مغز تبدیل پروهورمون تیروکسین (T4) به فرم فعال عصبی آن یعنی تری یدوترونین (T3) توسط آنزیم دئودناز تیپ2(DIO2) توسط ترشح ملاتونین و بوسیله چندین مولکول میانجی مانند TSH به دنبال تغییرات طول روز صورت می پذیرد(هانون و همکاران، 2008). عمدهترین وظیفه غده تیروئید به دام انداختن و تغلیظ ید، جهت ساختن هورمون های یددار تیروئید میباشد. تمام تیروکسین موجود در پلاسما توسط غده تیروئید سنتز و ترشح میشود. در حالی که این غده تنها بخشی از T3موجود در پلاسما را تامین کرده و بافتهای زیادی به غیر از تیروئید در تبدیل T4 به T3 نقش دارند( گایتون و هال، 2006). تری یدوترونین، هورمونی است که به مراتب کمتر ازT4 تولید میشود اما فعالیت آن از تیروکسین بیشتر است. این هورمونها به خون رها شده و با پروتئینهای سرم خون مانند آلبومین و گلوبولین پیوند مییابند( ضمیری، 1998). درگوسفندان بالغ بیش از99.9% T4 و99.5% T3 در خون گردش کرده و به پروتئین های پلاسما متصل می شوند. هورمون های تیروئیدی به گلوبولین، ترانس ترتین و آلبومین متصل می شوند(چوپرا و همکاران، 1975). مطالعات انجام شده نشان میدهد هورمونهای تیروئیدی، تولید مثل، رشد و تولید شیرحیوانات اهلی را تحت تاثیر قرار می دهند (تودینی، 2007).
1-4 اعمال فیزولوژیک هورمونهای تیروئیدی 1-4-1 تنظیم حرارت بدن
غده تیروئید در سازگاری با دمای محیط مشارکت دارد. هورمونهای تیروئیدی، جذب اکسیژن و تولید گرما توسط بافتها را افزایش داده و به این ترتیب میزان متابولیسم پایه افزایش مییابد(میرزاده، 1384). هورمونهای تیروئیدی نقش اساسی در سازش پذیری به گرما در بدن بازی میکنند. این هورمونها به عنوان هورمون کلیدی در کنترل تولید گرمای متابولیکی در بدن حیوانات مطرح میباشند. حیواناتی که در دمای بالا نگهداری میشوند مکانیسم عادتپذیری به استرس گرمایی در آنها توسعه پیدا میکند. این مکانیسم شامل هورمونهایی است که انرژی متابولیسمی را تنظیم میکند تا گرمای بدن حیوان را در آب و هوای جدید کاهش دهد. وقتی پستاندار در معرض هوای گرم قرار میگیرد به طور معکوس سطح هورمونهای تیروئیدی سرم خون پایین میآید، این پاسخ در مکانیسم آداپته کردن، کاهش تولید گرمای متابولیک مطرح شده است. کاهش گرمای متابولیک حد قابل تحمل گرما را فراهم میآورد و به بقای پستاندار در شرایط گرما کمک میکند. درجه حرارت بالا با کاهش مصرف غذا و کاهش در ذخایر انرژی نگهداری بدن همراه است (عبدالله و همکاران، 2009).توان حیواناتی که غده تیروئید آنها برداشته شده در رویارویی با سرما، به شدت کاهش یافته و افراد دارای کمکاری تیروئید نمیتوانند سرما را تحمل کنند. هورمون T3 هم بر تولید گرما و هم محافظت آن اثر میگذارد. در حیواناتی که در معرض سرما قرار میگیرند، سرما محرک مهمی برای افزایش TSH و به دنبال آن، افزایش T3 و T4 از غده تیروئید است. کاهش و افزایش دمای محیط، محرک اصلی تغییر در ترشح هورمونهای تیروتروپیک است. کاهش تدریجی دما فعالیت هورمونهای تیروئیدی را افزایش میدهد(گودمن، اچ، ام، 1377).
1-4-2 تأثیر بر سیستم عصبی
اثر مهاری هورمونهای تیروئیدی، روی ترشح فصلی هورمون آزادکننده گونادوتروپین(GnRH) و هورمون LH، به طور مستقیم در سطح سیستم عصبی مرکزی بین غده صنوبری و سیستم ترشح عصبی GnRH اعمال میگردد(میرزاده، 1384).
1-4-3 نقش هورمونهای تیروئیدی در متابولیسم پروتئین و چربی
هورمونهای تیروئیدی برای ساخت پروتئینهای بدن ضروری هستند و به احتمال زیاد، این اثر هورمونها ناشی از تحریک فسفوریلاسیون و مراحل ترجمه و نسخهبرداری سلولی است. کلسترول کلی سرم با فعالیت غده تیروئید که تنظیم کننده فعالیت متابولیکی بدن است، ارتباط دارد. هیپوتیروئیدیسم به طور کلی همراه با افزایش سطح کلسترول بوده که ممکن است به طور مستقیم یا غیرمستقیم، سلامت و تولید حیوان را تحت تاثیر قرار دهد. اگرچه هورمونهای تیروئیدی موجب افزایش ساخت و تجزیه کلسترول میشوند ولی چون تأثیرآنها روی تجزیه بیشتر است، در نهایت ذخایر چربی بدن نقصان پیدا میکند(میرزاده، 1384).
1-4-4 نقش هورمونهای تیروئیدی در فعالیتهای تولیدمثلی
نقش این هورمونها در اعمالی از جمله تنظیم چرخه فحلی، نرخ آبستنی، سقط جنین، مرده زایی یا تولد گوسالههای ضعیف یا مرده یا مبتلا به گواتر در جنس ماده و تغییرات تکامل بیضه، رشد و تمایز سلولهای سرتولی و لایدیگ و فرآیند اسپروماتوژنز در جنس نر، به اثبات رسیده است(جانینی و همکاران، 1995). در خصوص فعالیت غده تیروئید و ترشح هورمونهای تیروئید در ارتباط با فعالیتهای تولیدمثلی، بسیاری از محققین بر این باورند که وجود هورمونهای تیروئیدی برای عملکرد صحیح دستگاه تناسلی ضروری است، اگرچه تأثیر فقدان این هورمونها بر تکامل بیضههای نابالغ یا کاهش سطح آنها بر فعالیت بیضههای بالغ، به درستی اثبات نشده است. در عین حال، در برخی مطالعات شواهدی وجود دارد که تاثیرگذاری این هورمونها را بر فعالیت تولیدمثلی دام نر تأیید میکند (نیکروش و جلالی، 1384). فعالیت هورمونهای تیروئیدی تابع رمزگشایی اطلاعات روزهای طولانی است. بنابراین در نژادهای روز بلند مانند همستر سوری، تزریق روزانه زیرجلدی T3 موجب القای رشد بیضه میشود(فریمن و همکاران، 2007). پارکینسون و فولت (1994) نیز نشان دادن که کم کاری تیروئید موجب مهار توانایی تولیدمثل و پسروی بیضهها در قوچهای ولش میشود و آنها حدس زدند که غده تیروئید در انتقال فصل تولیدمثل در قوچ دارای اهمیت است. در طول دو دهه گذشته، تداخل مستقیم بین آندروژنها و محور تیروئید پیشنهاد شده است (واگنر و همکاران، 2008). نشان داده شده که کمکاری تیروئیدی در دوران نوزادی باعث کاهش تکثیر و بلوغ سلولهای سرتولی و به تاخیر افتادن بلوغ میشود و پرکاری تیروئید در نوجوانان موجب توقف زود هنگام سلولهای سرتولی به همراه کاهش اندازه بیضه و اسپرم تولیدی به خاطر بلوغ زودرس و فعالیت جنسی زودهنگام میباشد (واگنر و همکاران، 2008). سطح فعالیت غده تیروئید پتانسیل تولیدمثلی حیوان را تحت تأثیرقرار میدهد، باروری نرها نیز تحت تأثیر عملکرد این غده قرار میگیرد و کاهش میل جنسی و پایین بودن کیفیت منی در ارتباط با کمبود ترشح هورمونهای این غده گزارش شده است. دیگزت و همکاران(1984) با نمونه برداری از خون و نمونه منی 15 گاومیش نر و بررسی تغییرات فصلی هورمونهای تیروئیدی، ارتباط معنی داری را بین غلظت T4 و حجم منی و تحرک اسپرمها و همچنین بین غلظت T3 با غلظت اسپرم و درصد اسپرمهای زنده گزارش نمودند. به نظر می رسد هورمونهای تیروئیدی از دو طریق بر بیضه اثر می گذارند: 1-اثر مستقیم 2-اثر بر گنادوتروپین ها. گیرنده هورمون تیروییدی در بیضه حیوان بالغ بسیار کم است و تنها در زمان تکامل بیضه میتوان آن را به وفور روی بیضه یافت (کوک، 1996). پارکینسون و فولت (1994) در قوچهای تیروئید برداری شده گزارش کردند غلظت پلاسمایی FSH و محیط اسکروتوم در حالت فصل تولیدمثلی باقی میماند بنابراین احتمالا هورمونهای تیروئیدی FSH را مهار میکنند و به این وسیله به فصل تولیدمثلی خاتمه میدهند. مطالعاتی در دست است که نشان میدهد در میش غده تیرویید دارای نقش مهمی در انتقال فصل تولیدمثلی به غیرتولیدمثل است (بیلینگس و همکاران، 2002). اگرچه میشها به عنوان یک حیوان دارای تولیدمثل فصلی شناخته میشوند، فعالیت تولیدمثل فصلی در قوچها هم دیده میشود اما اثر فصل در باروری قوچها به مراتب کمتر از میشها میباشد (حافظ و حافظ، 2000). یافتههایی وجود دارد که نشان میدهد عملکرد تیروئید ممکن است جهت انتقال زمان تولیدمثل فصلی و آغاز بیتفاوتی به شرایط فتوپریودیسم لازم باشد(تارن و همکاران، 1996). گزارش شده در میش در زمان پایان یافتن فصل تولیدمثلی حضور تیروکسین منجر به کاهش فرکانس پالسهای LH میشود در حقیقت هورمونهای تیروئیدی یک نقش نورواندوکرینی منظم در فعالیت تولیدمثلی گوسفندان و بسیاری از گونه پرندگان ایفا میکنند (کارچ و همکاران، 1995). علاوه براین در این گونه دوره نوری در ساز و کارهای نظارتی کنترل تغییرات فصلی در تولیدمثل در سطح هیپوتالاموس نقش دارد(هانون و همکاران، 2008). به طور کلی هورمونهای تیروئیدی برای همه چرخههای عصبی- هورمونی لازم نیستند و تنها ممکن است جهت نگهداری ریتمهای تولیدمثلی داخلی لازم باشند(بیلینگس و همکاران، 2002). کاهش غلظت تیروکسین، موجب کاهش رفتارهای جنسی در نر و ماده و احتمالا کاهش باروری میشود. هورمونهای تیروئیدی نقشی مهم را در جابجایی از فصل تولیدمثلی به غیرتولیدمثلی دارا هستند(بیلینگس و همکاران، 2002). حساسیت هورمونهای تیروئیدی به فیدبک منفی استرادیول موجب پایان دادن به فصل تولیدمثلی میشود(اسپرات و همکاران، 1992). کارچ و همکاران(1995) عنوان کردند که حضور هورمونهای تیروئیدی در پاسخ محور GnRH به فیدبک منفی استروژن در گذار به آنستروس در گوسفند ضروری میباشد. در راستای تاثیر هورمونهای تیروئیدی بر فصل تولیدمثل، مورنبرچر و بارل(2003) تحقیقاتی را انجام داده و نشان دادند که گوسفندان تیروئیدکتومی شده، فصل تولیدمثلی را همانند گوسفندان سالم شروع میکنند، اما زمانی که گوسفندان سالم به فصل غیر تولیدمثلی میرسند، فصل تولیدمثل درگوسفندان تیروئیدکتومی ادامه پیدا میکند. در گوسفندان مبتلا به پرکاری تیروئید نیز نتایجی مشابه تحقیقات قبلی مشاهده شد، پایان فصل تولیدمثل در گوسفندان هایپرتیروئیدی با تأخیر و بعد از تیمار کنترل صورت گرفت(هرناندز و همکاران، 2003). علاوه بر این یک تعامل قوی بین غده تیروئید و تخمدان وجود دارد. در بسیاری تحقیقات بر روی هر دو انسان و حیوان در واقع حضور T3و T4درمایع فولیکولی تخمدان حیوانات مزرعه یا حضور گیرنده هورمونهای تیروئیدی در تخمک و توده سلولهای گرانولوزای انسان و خوک یافت شده است(اسلبوزینسکی، 2005). در مطالعه دیگری تیروگلوبولین(TBG) و گیرنده TSH در سلولهای لوتئال گاو به روش ایمونوهیستوشیمی تشخیص داده شده است(موتیناتی و همکاران، 2010). همچنین در شرایط آزمایشگاهی نقش مستقیم T3و T4 در روند استروئیدوژنز در سلولهای فولیکولی و لوتئال خوک و گاو تایید شده است(اسپایسر و همکاران، 2001). در مطالعات آزمایشگاهی گرگورآزوزوک و گالاس (1998) وگرگورآزوزوک(2000) نشان داده شده که T3 موجب ترشح پروژسترون و آندروژن در سلولهای لوتئال و تکای خوک و همچنین تنظیم گیرندههای استروژن در سلولهای گرانولوزا میشود. اسپایسر و همکاران(2001) گزارش داد که T3 میتواند فعالیت آنزیم آروماتاز در سلولهای گرانولوزای گاو در حضور انسولین و FSH را تنظیم کند. غلظت بالای استروژن خون در گاوهای مبتلا به سندرم پلی کیستیک تخمدان در مقایسه با گاوهای سالم به نوبه خود با کاهش سنتز TSH هیپوفیز همراه است که این رابطه بین استروژن و محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- تیروئید را تأیید میکند (لین و همکاران، 1977) که بعدها توسط بوتنر و همکاران(2006) اثبات شد. غلظت TSH در گاوهای کیستیک کمتر از گاوهای سالم است و این ممکن است به دلیل حساسیت اعمال شده توسط17-بتا استرادیول بالا باشد. بنابراین عکس العمل مستقیمی بین استروژن و TRH و تحریک ترشح TSH وجود دارد(بوتنر و همکاران، 2006). در نتیجه نتایج تأیید میکنند در گونههایی همچون گاو بیماریهای تخمدان ممکن است با فعالیت تیروئید همراه باشد. اما آیا اختلال عملکرد تیروئید علت شروع کیست تخمدان است یا اینکه غلظت هورمونهای استروئیدی پایدار با شرایط کیستیک همراه است، هنوز هم مورد بحث است( جونگ و همکاران، 2011). همچنین کم کاری تیروئید در سگ، باعث مردهزایی و تولد توله سگهایی با وزن پایین و یا تولد تولههایی با وضعیت زنده ماندنی ضعیف، که ممکن است به تلفات نوزادان منجر شود (پانسیرا و همکاران، 2007). در موشها، کم کاری تیروئید با افزایش بازجذب جنین، کاهش اندازه نوزاد، و افزایش مرده زایی در ارتباط است (کوکسی و همکاران، 2003). در پاییز میانگین سطح T4 بطور قابل توجهی پایین تر از فصل بهار بود. تغییر فصلی در سطح تیروکسین برای میش در طول دوره اطراف استروس و همچنین در طول بارداری گزارش شد (بایز و همکاران، 1990). بسیار محتمل است که این تفاوتها ناشی از تبدیل تیروکسین در دوره اطراف تخمک گذاری است لازم به تاکید است که هورمون تیروئید از طریق اثر بر روی تغییرات متابولیک و شرکت مستقیم در فرآیندهای تولیدمثلی یک عامل موثر و مهم بر تخمک گذاری است(ژانگ و همکاران، 1997). مطالعات اخیر در رابطه با مشارکت هورمونهای تیروئید در توانایی لقاح تخمک بوده است (سسونی و همکاران، 1990). در نژادهای روز کوتاه (گوسفند)، روزهای بلند محرک بیان Dio2 و در نتیجه کاهشT4 و پایان فصل تولیدمثلی از طریق کاهش LH سرم میباشد(اندرسون و همکاران، 2003-هانون و همکاران، 2008- بیلینگس و همکاران، 2002). بنابراین در نژادهای روز کوتاه، تحریک روزهای بلند موجب تبدیل T4 بهT3 و پایان فصل تولیدمثلی میشود(هانون و همکاران، 2008). یاسو و همکاران(2006) نشان دادند که بز سانن نر، که یک نژاد روزکوتاه است، تحت تاثیر روزهای بلند بیان ژن دئودناز نوع 2 در هیپوتالاموس سرکوب میشود سرکوب Dio2 بدان معنی است که T4 نمیتواند به فرم فعال زیستی آن یعنی T3 تبدیل شود. عوامل مختلف مانند نژاد، سن، جنس و وضعیت فیزیولوژیکی، غلظت هورمون تیروئید خون توسط تعدیل محور هیپوتالاموس-هیپوفیز -تیروئید در نشخوارکنندگان کوچک را تحت تاثیر قرار می دهد (تودینی، 2007).
| ||
مراجع | ||
interactions: physiological flexibility by molecular specificity. Physiol. Rev. 82,
923–933.
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 7,815 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,556 |