مطالعه تاثیر اسانس آویشن شیرازی (Zataria multiflora Boiss) و رزماری (Rosmarinus officinalis) بر جدایه‌های استرپتوکوکوس اینیایی جداسازی شده از قزل آلای رنگین کمان

نشریه علمی میکروبیولوژی دامپزشکی

مقاله 1، دوره 9، شماره 1 - شماره پیاپی 26، شهریور 1392، صفحه 1-13   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی (اصیل)

نویسندگان

مهدی سلطانی^{* 1}؛ مریم قدرت نما²؛ علی طاهری میر قائد³؛ اشکان زرگر⁴؛ شقایق روح الهی⁴

¹گروه بهداشت وبیماریهای آبزیان، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

²قطب علمی بهداشت و بیاری های آبزیان،دانشگاه تهران

³قطب علمی بهداشت و بیماری های آبزیان - دانشگاه تهران

⁴قطب علمی بهداشت و بیماری های آبزیان- دانشگاه تهران

چکیده

هدف از این مطالعه تعیین سروتیپ و کپسول سویه‌های استرپتوکوکوس اینیایی عامل استرپتوکوکوزیس در مزارع قزل آلای کشور و نیز تعیین حداقل غلظت ممانعت کنندگی اسانس آویشن شیرازی و رزماری علیه این سویه‌ها بوده است. بعلاوه رفتار رشد برخی از این سویه‌ها در حضور اسانس‌های مذکور مطالعه گردیده است. براساس نتایج، بیشتر سروتیپ‌های عامل استرپتوکوکوزیس در مزارع قزل الای کشور از نوع سروتیپ I بوده و همه آنها دارای کپسول می باشند. نتایج نشان داد که حداقل غلظت ممانعت کنندگی(MIC) اسانس آویشن شیرازی علیه جدایه‌های سروتیپ I وII µl/ml 06/0وحداقل غلظت باکتری کشی(MBC) آنها به ترتیب µl/ml 15/0و µl/ml 25/0-12/0 بود، میزان MIC اسانس رزماری علیه جدایه‌های سروتیپ µl/ml I 25/0-12/0و برای جدایه‌های سروتیپ II برابر µl/ml 12/0محاسبه گردید. MBC رزماری علیه سروتیپI و II به ترتیب بالاتر از µl/ml 1 و 1- 5/0 برآورد گردید. بعلاوه در روش دیسک مشخص شد خاصیت ضدمیکروبی آویشن شیرازی علیه سروتیپ‌های استرپتوکوکوس اینیایی بطور معنی دار بیشتر از اسانس رزماری می‌باشد. از سوی دیگر روند رشد سویه‌های مورد استفاده با افزایش غلظت اسانس آویشن شیرازی و رزماری کاهش یافته و در غلظت‌های بالاتر از MIC رشد بطور کامل متوقف می گردد. براساس نتایج بدست آمده از این مطالعه می‌توان از اسانس‌های گیاهی مذکور، بویژه آویشن شیرازی بعنوان مهارکننده بیماری استرپتوکوکوزیس در مزارع پرورش قزل آلای رنگین کمان استفاده نمود.

کلیدواژه‌ها

استرپتوکوکوس اینیایی؛ آویشن شیرازی؛ رزماری؛ حداقل غلظت ممانعت کنندگی؛ قزل آلای رنگین کمان