رابطه علّی هویت سردرگم، خودکارآمدی و هوش اخلاقی با آمادگی به اعتیاد از طریق میانجی‌گری هیجان‌خواهی در دانشجویان پسر

روانشناسی اجتماعی

مقاله 6، دوره 5، شماره 45، دی 1396، صفحه 55-70   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

نجمه حمید^{* 1}؛ سلمان حاجی زاده²؛ سیدعلی مرعشی¹؛ سلمان حاجی زاده³

¹اهواز دانشگاه شهیدچمران

²اهواز-دانشگاه شهیدچمران اهواز

³دانشجوی ارشد بالینی

چکیده

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه علّی هویت سردرگم، خودکارآمدی و هوش اخلاقی با آمادگی به اعتیاد از طریق میانجی گری هیجان خواهی بود. نمونه پژوهش  شامل 300 دانشجوی پسر است که در دانشگاه شهید چمران اهواز مشغول به تحصیل بودند  و به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری متغیرهای پژوهش شامل پرسشنامه سبک های هویت بروزنسکی،  مقیاس خودکارآمدی عمومی  شوارتز و جروسلم، پرسشنامه هوش اخلاقی لنیک و کیل، پرسشنامه هیجان خواهی آرنت و مقیاس آمادگی به اعتیاد زرگر بود. آزمون مسیر های مستقیم و غیرمستقیم الگوی پیشنهادی پژوهش، به ترتیب با استفاده از روش های تحلیل مسیر و بوت استراپ انجام شد. نتایج نشان داد که مسیرهای مستقیم هویت سردرگم، خودکارآمدی، هوش اخلاقی و هیجان خواهی به آمادگی به اعتیاد به لحاظ آماری معنی‌دار بودند. هم چنین مسیرهای مستقیم هویت سردرگم، خودکارآمدی و هوش اخلاقی به هیجان خواهی نیز معنی‌دار بودند. از سوی دیگر، نتایج نشان داد رابطه غیرمستقیم هویت سردرگم، خودکارآمدی و هوش اخلاقی با آمادگی به اعتیاد از طریق هیجان خواهی معنی‌دار بودند. 

کلیدواژه‌ها

هویت سردرگم؛ خودکارآمدی؛ هوش اخلاقی؛ هیجان‌خواهی و آمادگی به اعتیاد

مراجع