شناخت و ارزیابی کیفی میادین شهری اروپایی بر اساس ماتریس QRM و روش HSE

فصلنامه علمی و پژوهشی نگرش های نو در جغرافیای انسانی

مقاله 4، دوره 10، شماره 2 - شماره پیاپی 38، اردیبهشت 1397، صفحه 67-85   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی استخراج ازرساله و پایان نامه

نویسندگان

مهسا فرامرزی اصلی^{* 1}؛ حسین موسی زاده²؛ حمید دانش پژوه³؛ مونا لقمان³؛ شهرام جنگجو⁴

¹استادیار معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

²دانشجوی دکتری علوم منطقه‌ایی، دانشکده علوم، دانشگاه اتوش لوراند، بوداپست، مجارستان

³دانشجوی دکترای شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

⁴دانشجوی دکترای شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

چکیده
طراحی شهری نظم چند سطحی است که شامل شاخه‌های متعددی از مهندسی و طراحی مانند برنامه‌ریزی و ترکیبات شهری، توسعه شهری، معماری، معماری منظر، حمل و نقل، اقتصاد و قوانین است. مکان‌های در دسترس عمومی جایی است که مردم برای فعالیت فردی یا جمعی به آنجا رجوع می‌کنند و بنابر ماهیت اجتماعی انسان، میدان‌های شهری به عنوان مهم‌ترین نمود گره‌های اجتماعی، نشانگر مردم سالاری شهری است. این میادین زمانی که شکل تاریخی به خود می­گیرند از اهمیت مکانی و زمانی خاصی برخوردار می‌شوند. اگر چه، ارزش زیبایی‌شناسی فضای عمومی نظیر میدان شهری در وهله اول مورد توجه نیست اما خوانایی و کیفیت چگونگی اتفاق آن، بیشتر مورد ارزیابی است. ارزیابی سنتیک فضای شهری نظیر میدان، با توجه به ابعاد خاص کیفی موجود در آن، بیشتر به عنوان یک قضاوت کیفی و کلی مطرح می‌شد که نهایتاً طیف ارزش دهی نظیر لیکرت و یا خاصیت صفر یا یکی روان شناختی انسان را برای نوع محتوای خود ترغیب می‌نمود که عموماً با توجه به کیفی بودن ارزیابی، ضریب خطای بالایی را به مراه داشت. هدف پژوهش جاری شناخت ماهیت فضای شهری مانند میدان با رویکرد پدیدارشناسی است که ابتدا با استفاده از ماتریس [1]QRM و معیارهای شش گانه، تعداد شانزده میدان شهری را انتخاب کرده و بعد از تحلیل به روش HSE[2] و متغیرهای پرسشنامه‌ای امتیاز دهی با خروجی گراف کیفیت عددی انباشته[3] نتیجه‌گیری شده است تا بتوان بیشتر در مسیر طراحی این نوع فضاهای باارزش گام برداشت.




 

کلیدواژه‌ها

واژگان کلیدی: طراحی شهری؛ میدان شهری؛ رویکرد پدیدراشناسی؛ ماتریس QRM؛ روش

مراجع

References

Bacon, Edmund N. (1977), Design of Cities, London 1992, p. 19.; Bahrdt, Hans Paul: Die moderne Großstadt. Sozio-logische Überlegungen zum Städtebau, Reinbek bei Hamburg 1961, p. 39.; Mumford, Lewis: The City in History: Its Origins, Its Transformations, and Its Prospects (1961), San Diego, New York, London 1989, pp. 114–118.; Sebald, W.G.: Vertigo, New York 2000, p. 52.; Sennett, Richard: The Fall of Public Man, (1974), Cambridge, London, Melbourne, pp.38–41.

Benjamin, Walter. (1936), ‘The Work of Art in the Age of Its Technical Reproducibility’, in: Benjamin, Walter: Selected Writings, vol. 3: 1935–1938, Cambridge MA 2006, p. 120. “[…] reception of architecture, which spontaneously takes the form of casual noticing, rather than attentive observation.”

Burkhardt, Robert, (2014). ‘Ein neuer Realismus’, in Arch+ 217, p. 114. R. B. uses a well-known topos of Bruno Reichlin und Martin Steinmann from the 1970s, which was introduced by an issue of Archithese equally called ‘Realismus in der Architektur’, Reichlin, Bruno; Steinmann, Martin: ‘Zum Problem der innerarchitektoni- schen Wirklichkeit’ (About the problem of the intra-archi- tectonic reality), in: Archithese 19, pp. 3–11.

Corbusier, Lecourbier, (1931). Towards a new architecture, Courier Corporation.pp. 40-43

Deutinger, Theo, (2014). Pedro Rey Antón: ‘Squares’, in Mark 48 (2014), pp. 44–45.

Fischer-Lichte, Erika: ‘Performativity and Space’, in Wolfrum, Sophie; von Brandis, Nikolai (eds), Performative Urbanism, Berlin, p. 35.

Hahn, Achim, (2011). ‘Das Entwer- fen’, in Architekturtheorie, Vienna 2008, pp. 178–206.

Klaus, Hempfer, (2011). Theorien des Performa- tiven. Sprache – Wissen – Praxis, Eine kritische Bestandsauf- nahme, Bielefeld, p. 44.

Hillier, B., Hanson, J. (1984). The social logic of space. Cambridge University Press. p. 45

Hoesli, Bernhard, (1968). ‘Transpa-rente Formorganisation als Mittel des Entwurfes’ (1982), in Colin Rowe and Robert Slutzky (eds), Transparenz, Zurich, p. 91.

Isaacs, R, (2000). The urban picturesque: an aesthetic experience of urban pedestrian places. JUrban Des 5(2):145–180

Janson, Alban, (2014). Tigges, Florian: Fundamental Concepts of Architecture: The Vocabulary of Spatial Situations, Basel, p. 285.

Jiang, B., Claramunt, C, (2002). Integration of space syntax into gis: new perspectives for urban morphology. Trans. GIS. 6(3):295–309

Lefebvre, Henri, (1974). The Production of Space, Oxford 1992 (La production de l’espace, Paris 1974). p. 211

Maak, Niklas, (2014). ‘Stehen lassen’ in Frankfurter Allge- meine Sonntagszeitung, 26. 8. 2012, p. 23, as quoted by Christopher Dell: Das Urbane, Berlin, p. 10.

Carmona, Matthew, (2003). Public Places, Urban Spaces: The Dimensions of Urban Design, Architectural Press, the University of Michigan, p 327

Plessner, Helmuth. (1975), Die Stufen des Organischen und der Mensch, Berlin, New York 1975, 292.

Taylor, N. (2009), Legibility and aesthetics in urban design. J. Urban. Des. 14(2):189–202

Whitehead, M. (1992), The concepts and principles of equity and health, Int. J. Health. Serv. 22(3):429-45