اهداف سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوره ریاست جمهوری دکتر روحانی در دولت یازدهم

مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی

مقاله 10، دوره 9، شماره 34، خرداد 1397، صفحه 238-264   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

چکیده

اهداف سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوره ریاست جمهوری دکتر روحانی در دولت یازدهم
حامد محقق نیا[1]-  جعفر رضاخانی[2]- محمدرضا داوطلب وظیفه[3]- رحیم رضوانپور[4]
تاریخ دریافت: 13/5/1396- تاریخ پذیرش:7/3/1396
چکیده:
تا قبل از انقلاب اسلامی ایران، ایران رویکرد امنیتی خود در منطقه را در ائتلاف با غرب و به‌ویژه ایالات متحده آمریکا تعریف کرده بود و به همراه عربستان سعودی، در چارچوب استراتژی امنیتی دوستونی مورد حمایت غرب نقش‌آفرینی می‌کرد[5]. ایران پس از انقلاب و استقرار جمهوری اسلامی ایران در جهت اتخاذ سیاست امنیتی مستقل حرکت کرد و سعی کرد تا خود را خارج از استراتژی­ها و رویکردهای بلوک شرق و غرب تعریف کند. در این راستا همکاری و مشارکت با حکومت­های منطقه خاورمیانه در جهت شکل دهی به ترتیبات امنیتی منطقه­ای در الویت قرار گرفت. سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نیز مانند سایر کشورها تحت تاثیر عوامل و متغیرهایی در سه سطح داخلی، خارجی و فردی قرار دارد. سیاست خارجی ایران، مانند هر پدیده و فرآیند سیاسی دیگر در خلاء شکل نمی­گیرد، بلکه معلول بستر، بافت و شرایط اجتماعی، فرهنگی، جغرافیایی و اقتصادی خاص این کشور می­باشد. در این نوشتار سعی می­شود به این سئوال که آیا اهداف مورد نظر در سیاست خارجی دولت یازدهم، جمهوری اسلامی ایران را به عنوان کشوری توسعه گرا و قدرتمند در خاورمیانه مطرح می­کند؟ پاسخ داده شود. فرضیه این مقاله نیز "نفوذ گفتمان در دولت یازدهم"را مولفه اصلی توسعه و پیشرفت جمهوری اسلامی ایران را به عنوان قدرت برتر منطقه­ای می­شناسد.    
واژگان کلیدی: سیاست خارجی، اهداف، ریاست جمهوری روحانی، تعامل، دولت توسعه گرا، احترام متقابل، منطقه گرایی  



[1] - عضو هیئت علمی، گروه علوم سیاسی، واحد اهواز، خوزستان، ایران


[2] - دانشجوی دکتری، روابط بین­الملل، واحد بین­الملل خرمشهر خلیج فارس، خوزستان، ایران


[3] - دانشجوی دکتری، روابط بین­الملل، واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران


[4] - دانشجوی دکتری، روابط بین­الملل، واحد اهواز، خوزستان، ایران


 

کلیدواژه‌ها

پهلوی؛ امام خمینی(ره)؛ اسلام­ سیاسی؛ هویت سیاس

مراجع