بررسی تأثیرات فرمالین و سولفات مس بر بافت های آبشش بچه ماهی سفید دریای خزر

مجله پلاسما و نشانگرهای زیستی

مقاله 3، دوره 6، شماره 4 - شماره پیاپی 23، دی 1392   

نویسندگان

مسعود فرخ روز¹؛ عباسعلی زمینی¹؛ الهه مظفری²

¹دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان، استادیار گروه آبزیان و شیلات، لاهیجان.ایران.

²دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان، کارشناسی ارشد گروه آبزیان و شیلات، لاهیجان.ایران.

چکیده

زمینه و هدف:فرمالین و سولفات مس از دسته ترکیباتی هستند که دائماً در مزارع پرورش ماهی جهت درمان عفونت های انگلی و قارچی باکتریایی مورد استفاده قرار می­گیرند. آبشش ماهی به عنوان ارگان هایی که مدام در معرض محیط خارجی قرار دارند و به دلیل نقش آن­ها در تنفس و تعادل اسمزی اولین هدف این مواد شیمیایی و فلز سنگین هستند. هدف از این مظالعه بررسی هیستوپاتولوژی تأثیر غلظت های سولفات مس و فرمالین بر روی بافت آبشش بچه ماهی سفید دریای خزر می باشد.روش کار:در پژوهش حاضر به بررسی بروز ضایعات احتمالی بافت های آبشش بچه ماهی سفید دریای خزر با میانگین وزنی 428 میلی گرم و میانگین طول 5/3 سانتی متر پس از قرارگیری در معرض غلظت های مختلف سولفات مس (در دو تیمار کوتاه مدت 20 دقیقه ای و بلند مدت 24 ساعته، ppm100 ، ppm1) و فرمالین (در دو تیمار کوتاه مدت و بلند مدت، ppm250 و ppm25) پرداخته شد. بعد از پایدار کردن بافت ها در فرمالین 10 درصد و ایجاد برش 5 میکرومتری به روش هماتوکسیلین رنگ آمیزی و توسط میکروسکوپ نوری مطالعه گردید. یافته­ها:نتایج نشان داد که قرار گرفتن آبشش در مجاورت با ppm1 در لیتر سولفات مس می تواند منجر به شروع هایپرپلازی خفیفی در تیغه­های ثانویة آبششی شد. در غلظت  ppm100 این ضایعات شدیدتر و منجر به بروز پدیدهایی همانند هایپرپلازی در لاملاهای اولیه و ثانویة آبششی و پُرخونی بسیار زیادی مشهود بودند. نتایج حاصل از قرار گرفتن آبشش در مجاورت  ppm25 فرمالین، اندکی پُرخونی مشهود بوده است و در بلند مدت حضور بسیار زیاد گلبول های قرمز می باشد.

کلیدواژه‌ها

مس؛ فرمالین؛ آبشش؛ ماهی سفید؛ تغییرات هیستوپاتولوژیکی