بررسی اثر دوره های مختلف محرومیت غذایی و رشد جبرانی روی رشد و بازماندگیبچه ماهی قزل آلای رنگین کمان 

مجله پلاسما و نشانگرهای زیستی

مقاله 3، دوره 7، شماره 1 - شماره پیاپی 24، فروردین 1392   

نویسندگان

مجید محمدنژاد شموشکی¹؛ مرتضی مازینی²؛ فرشاد منوچهری¹

¹دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرگز، گروه شیلات، بندرگز. ایران

²دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرگز، باشگاه پژوهشگران جوان، بندرگز. ایران.

چکیده

زمینه وهدف:رشد جبرانی یک فاز از رشد سریع به دنبال محدودیت غذایی در اثر شرایط بحرانی است که در گونه های زیادی مشاهده شده استبیشتر پاسخ ماهی به گرسنگی و سپس تغذیه مجدد شامل پرخوری، افزایش کارایی غذا و بهبود ضرایب رشد می­باشد. لذا این تحقیق به منظور بررسی اثر گرسنگی و رشد جبرانی بر شاخص های رشد و بازماندگی بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان انجام پذیرفت.روش کار:آزمایش به مدت 8 هفته و در 4 تیمار و 3 تکرار به­صورت زیر انجام پذیرفت: تیمار 1: 8 هفته غذادهی کامل، تیمار 2: یک هفته گرسنگی + یک هفته غذادهی، تیمار 3: دو هفته گرسنگی + دو هفته غذادهی، تیمار 4: سه هفته گرسنگی + سه هفته غذادهی. تعداد 240 عدد بچه ماهی قزل آلا با میانگین وزن اولیه 46/081/3گرم و میانگین طول اولیه 67/04/5 سانتی متر در 12 تانک پرورشی با تعداد 20 عدد بچه ماهی در هر تانک) با ظرفیت 50 لیتر آب در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی توزیع و به مدت 8 هفته در شرایط یکسان از لحاظ شرایط محیطی نگهداری گردیدند.یافتهها:بینتیمارهایموردبررسیازنظرفاکتورهای رشد بچه ماهیان قزل آلا اختلاف معنیداریمشاهده شد (05/0P). به­طوری­که بچه ماهیان تیمار غذادهی دارای رشد بهتری در مقایسه با سایر تیمارهای گرسنگی و رشد جبرانی بودند. اما از لحاظ درصد بازماندگی هیچ­گونه اختلافی در بین تیمارها مشاهده نگردید. نتیجه گیری:گرسنگی باعث کاهش رشد بچه ماهیان قزل آلا شده و رشد جبرانی نتوانسته است این کاهش رشد را جبران نماید. 

کلیدواژه‌ها

گرسنگی؛ رشد جبرانی؛ رشد؛ بازماندگی؛ قزل آلای رنگین کمان