بررسی اثرات محافظت کبدی تمرین اختیاری و عصاره گیاه مریم گلی بر سمیت القا شده توسط دیازینون در موش های صحرایی

مجله پلاسما و نشانگرهای زیستی

مقاله 8، دوره 9، شماره 3 - شماره پیاپی 34، مهر 1395   

نویسندگان

اسماعیل فتاحی¹؛ اکبر حاجی زاده مقدم²؛ طاهره باقری³

¹گروه زیست شناسی، واحد آیت ا... آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل. ایران

²گروه زیست شناسی، دانشگاه مازندران، بابلسر. ایران.

³گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد آیت ا... آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل. ایران.

چکیده

زمینه و هدف:دیازینون یک سم ارگانوفسفره است که به عنوان آلاینده محیطی موجب استرس اکسیداتیو می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر حفاظتی دوره برنامه تمرینی همراه با عصاره مریم گلی بر آسیب های بافت کبد حاصل از دیازینون انجام شد.روش کار:در این مطالعه 35 سر موش صحرایی نژاد ویستار به طور تصادفی به پنج گروه مساوی شامل گروه کنترل، دیازینون، دیازینون-عصاره، تمرین-دیازینون، تمرین- عصارهدیازینون تقسیم شدند. عصاره مریم گلی با دوز 100 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 4 هفته و دیازینون با دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم برای یک بار به صورت داخل صفاقی تزریق گردید. 24 ساعت بعد از آخرین تزریق موش ها کشته شد. پس از خون گیری از قلب سرم خون برای ارزیابی آنزیم های ASTو ALTبه روش رادیو ایمونواسی مورد استفاده قرار گرفت. بافت کبد برای مطالعات بافت شناسی از بدن خارج و نمونه برداری گردید. داده ها با آنالیز واریانس و آزمون دانکن تحلیل شدند.یافته ها:تعداد هپاتوسیت ها و مویرگ های سینوزوئیدی در گروه دیازینون نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد(05/P) و تعداد سلول های کوپفر و میزان آنزیم های ALTو ASTسرم خون افزایش معنی داری داشت. اما در تیمار عصاره و تمرین به طور معناداری تعداد هپاتوسیت و مویرگ های سینوزوئیدی افزایش و افزایش سلول های کوپفر و میزان ALTو ASTالقا شده توسط دیازینون مهار شد(05/P). هم چنین تغییرات بافت شناسی در گروه دیازینون مشاهده گردید ولی در گروه های عصاره، تمرین و ترکیبی از آنان تغییرات بافتی قابل ملاحظه ای مشاهده نگردید.نتیجه گیری:عصاره مریم گلی و تمرین سبب بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی بدن، کاهش استرس اکسیداتیو در برابر دیازینون می­شود.

کلیدواژه‌ها

مریم گلی؛ تمرین؛ هپاتوسیت ها؛ کبد؛ دیازینون