قله‌ای در دامن الوند: تاملی در عرفان باباطاهر عریان

عرفان اسلامی

مقاله 1، دوره 9، شماره 34، دی 1392   

نویسندگان

قدمعلی سرامی¹؛ بهروز خیریه²

¹دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زنجان، دانشیار گروه ادبیات فارسی، زنجان، ایران

²دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، دانشجوی دکتری ادبیات فارسی، اراک، ایران

چکیده

باباطاهر همدانی عارف روشن ضمیر و نام آشنای سده پنجم هجری است که دوبیتی‌های آبدار و پرمعنای او در زمره‌ برجسته‌ترین دوبیتی‌های تاریخ ادبیات ایران به شمار می‌آید. اشعار دلنشین و موزونش نشانگر آگاهی وی از مبانی دینی و ظرائف عرفانی است. اما به دلیل اینکه اشعارش در گذر ایام دچار تغییر و تحول شده و آنچه در کتب مختلف در مورد شرح حال وی ثبت شده افسانه آمیز و گوناگون است، شخصیت و طرز اندیشه وی در‌‌ هاله‌ای از ابهام فرو رفته است.در این پژوهش تلاش نموده‌ایم با بررسی اشعار بر جای مانده از او و برخی جملات قصارش، همچنین با استناد به دیدگاه نویسندگان و پژوهشگران مختلف، نظرگاه و اندیشه وی را در باب مسائل عرفانی مورد بررسی قرار دهیم. امید که در این زمینه گامی به پیش برداریم

کلیدواژه‌ها

باباطاهر؛ عرفان؛ توبه؛ زهد؛ فقر؛ توکل؛ مراقبه؛ قرب؛ خوف و رجا؛ محبت