فراست در متون عرفانی- اسلامی

عرفان اسلامی

مقاله 3، دوره 9، شماره 35، دی 1392   

نویسندگان

مهین پناهی¹؛ مسروره مختاری²

¹دانشیار زبان و ادبیّات فارسی، دانشگاه الزّهراء (س)

²دانشجوی دورۀ دکتری زبان و ادبیّات فارسی، دانشگاه الزّهراء (س)

چکیده

«فراست» یکی از کراماتی است که بیش از کرامات دیگر در کتب تعلیمی صوفیّه مورد بحث قرار گرفته است. از آن جا که علم روانشناسی نوین، وجود این امر خارق عادت را به روش علمی به اثبات رسانده است مطالعه چیستی، چگونگی، انواع و صورت‌های بروز آن وجهۀ همّت این مقاله قرار گرفته است. با توجّه به این که منشأ عرفان اسلامی قرآن و سنّت است، ابتدا این موضوع (فراست) در قرآن و کتاب‌های دینی و سپس در امّهات کتاب‌های صوفیّه مورد مطالعه قرار گرفته است. به این منظور مصادیق فراست و مترادف آن (توسّم) از قرآن و نهج البلاغه و سپس از منابع صوفیانه، مانند: شرح التّعرف لمذهب التّصوّف، اللّمع فی التّصوّف، ترجمۀ رسالۀ قشیریّه، مصباح الهدایه و برخی دیگر از کتاب‌ها و تذکره‌ها، مطالعه شد و در مقوله‌هایی جداگانه مانند فراستِ مؤمنان، فراستِ موهوبی و فراستِ ارباب قلوب ؛ و از نظر تنوّع در صورت‌هایی مانند، اِخبار از مغیبات، اِشراف بر ضمایر، خواندن اذهان، خبر از آینده، اِخبار از نامه‌های مکتوم مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت

کلیدواژه‌ها

کرامات؛ فراست؛ توسّم؛ قرآن؛ نهج البلاغه