ولایت در احادیث قدسی و بازتاب آن در برجسته ترین متون منثور  عرفانی فارسی

عرفان اسلامی

مقاله 1، دوره 11، شماره 42، دی 1393   

نویسندگان

شاهرخ محمد بیگی¹؛ اکبر صیادکوه²؛ سیاوش نریمان³

¹دانشیار دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شیراز

²دانشیار دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه

³دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز

چکیده

"ولایت" و "ولی" از محوری ترین و اساسی ترین واژه ها و اصطلاحات فرهنگ اسلامی، بویژه عرفان شیعی است.از قدیمی ترین متون اسلامی تا متاخرترین آن ها،به این موضوع پرداخته اند.رویکرد فراوان و توجه همه دانشمندان اسلامی و عارفان به این مقوله به سبب توجهی است که بدین موضوع در قرآن کریم و به تبع آن در گفتار حضرت پیامبر اسلام (ص) شده است
مقام ولایت از آن کسانی است که خداوند افعال و اوصاف بشری را از آن ها زدوده و به اوصاف الهی تبدیل کرده است. حضرت حق این طایفه را به مبارزه با هوای نفسانی نصرت داده و در کنف حمایت خود نگهداری می کند تا جایی که آنان را به عنوان دوست مخصوص خود برگزیده است. در این پژوهش، این موضوع از منظر احادیث قدسی در کتب عرفانی  از قبیل کشف المحجوب ، رساله قشیریه،مرصادالعباد و...مورد واکاوی قرار گرفته است.

کلیدواژه‌ها

ولایت؛ ولی؛ احادیث قدسی؛ هستی و اولیا؛ ملامت؛ تاویل؛ متون عرفانی