مبانی حکمی شفاعت در عرفان اسلامی

عرفان اسلامی

مقاله 10، دوره 13، شماره 49، آذر 1395   

نویسندگان

مژگان مهین روستا¹؛ منیرالسادات پورطولمی²؛ منیره سید مظهری³

¹دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج.

²دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج.

³دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج

چکیده

شفاعت واعتقاد به آن از جمله ضروریات آموزه‌های دین اسلام محسوب می‌شود. حصول شناخت کافی از این ضروری دین ومبانی حکمی و عقلی آن امکان برخورداری از این جریان رحمت الهی را فراهم می‌آورد. از دیدگاه حکمای اسلامی، شفاعت طبق قاعده امکان اشرف تبیین و در جهت تتمیم قابلیت قابل، مطرح شده است و از دیدگاه عرفای مسلمان از طریق انسان کامل در قوس نزول و صعود و همچنین اسماء حسنای الهی و ارتباط این اسماء با رحمت و غفران الهی و واسطه‌گری انسان کامل به عنوان مظهریت اسماء الهی در عالم ناسوت به وقوع می‌پیوندد. اعتقاد به خلیفة اللهی انسان کامل و اشرفیت و ولایت او بر سایر موجودات راه دستیابی به شفاعت را سهل و آسان می‌نماید. زیرا قلب انسان کامل آینه تجلیات ذاتی و اسمائی حق تعالی است که پس از تجلی بر آن وساطت او بر عالم، تجلی می‌نماید.

کلیدواژه‌ها

شفاعت؛ امکان اشرف؛ اسمای الهی؛ انسان کامل