تحلیل رفتار متقابل جنبة کودک در شخصیت‌های داستانی مثنوی، بر اساس نظریات اریک برن

پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی

مقاله 2، دوره 9، شماره 32، شهریور 1397، صفحه 43-76   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

حسین رزی فام¹؛ علی دهقان^{* 2}؛ حمیدرضا فرضی²

¹دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.

²دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران. نویسنده مسئول.

چکیده

مثنوی مولانا جلا­‌الدینمحمدبلخی، عارف و شاعر داستان‌سرایقرنهفتمهجری،حاوی سرگذشت گروه‌های بشری با هر طیف اعتقادی و رفتاری می­باشد و ویژگی‌های روانی ـ رفتاری نوع بشر در آن موشکافانه منعکس شده است و پژوهش­گر می­تواند با تحلیلمحتوایداستان­ها، شخصیت‌های انسان‌هاراروان‌کاوی کند.پژوهش حاضر، جنبة کودک در شخصیت‌های داستانی مثنوی را تحلیل، و سرنخ‌های رفتاری و گفتاری این جنبه را برجسته کرده است. مطابق این بررسی، اغلب سرنخ‌های جنبة کودک که در روان‌شناسی تحلیل رفتار متقابل مهم­اند، مانند: خودشیفتگی، توهم، گریه،لجاجت،خشم،تظاهر،حسد،لذت‌جویی،ترسو...درشخصیت‌هایداستانی مثنوی وجود دارد.

کلیدواژه‌ها

تحلیل رفتار متقابل؛ اریک برن؛ مثنوی؛ سرنخ‌های کودک

مراجع