استعارة تبعیّه در شعر امیرخسرو دهلوی

پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی

مقاله 5، دوره 9، شماره 32، شهریور 1397، صفحه 129-152   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

شاهپور شهولی¹؛ مظاهر نیکخواه^{* 2}؛ اصغر رضاپوریان³

¹دانش‌آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران.

²استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران. نویسنده مسئول.

³استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران.

چکیده

در جستار فرارو، هدف نگارندگان، بررسی استعارة تبعیّه در دیوان امیرخسرو دهلوی است تا بدین­سان میزان بهره‌­وری شاعر را در کاربرد این نوع استعاره نشان دهند. روش پژوهش در این مقاله، توصیفی- تحلیلی است. نتیجة کلّی نشان می‌دهد امیر خسرو، استعاره تبعیّه­گرا، نیست؛ او از دیدگاه کمّی، در دیوان 15710 بیتی خود، تنها 103 استعارة تبعیّه (80 استعاره در فعل و 23 استعاره در صفت) را در 92 بیت آورده است. از دیدگاه کیفی، استعارة تبعیّه در دیوان امیرخسرو، از هرگونه رنگ تصنّع و تکلّف پیراسته است و سنخیّت و تناسب تام با سایر اجزای کلام او دارد.

کلیدواژه‌ها

استعاره؛ استعارة تبعیّه؛ دیوان؛ امیرخسرو دهلوی

اصل مقاله

.

مراجع