عوامل موثر در تعاملات فرهنگی و تمدنی مسلمانان و مسیحیان در اندلس(عصر اموی)

پژوهش نامه تاریخ

مقاله 8، دوره 14، شماره 53، اسفند 1397، صفحه 0-0   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

سید عباس وزیری^{* 1}؛ احمد اشرفی²؛ محمدنبی سلیم³

¹دانش آموخته دکترای تاریخ اسلام واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران [e-mail]

²استادیار، گروه تاریخ، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران [e-mail]

³استادیار، گروه تاریخ، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران [e-mail]

چکیده

پس از شکل‌گیری حکومت اسلامی توسط پیامبر در یثرب، مدنیت اسلامی نیز پایه‌گذاری نمادین شد. درپی گسترش اسلام در جزیره‌العرب، بین‌النهرین، ایران، روم، مصر، ماوراء‌النهر، شمال آفریقا و سرانجام جنوب اروپا، تمدن نوپای اسلامی وارد مرحله جدیدی گردید. لذا تلاش بیشتر برای تعاملات فرهنگی و نیز شکوفایی، توسعه و انتقال تمدن اسلامی احساس شد. اسپانیای اسلامی قبل از ورود مسلمانان به لحاظ فرهنگی و تمدنی وضعیت مناسبی نداشت، با استقرار حکومت امویان(138-422ق)، حاکمان اموی با تدبیر، تسامح و عقلانیت مدنی در صدد شکوفایی تمدن اسلامی در این خطه برآمدند. آنچه در این نوشتار با تکیه بر روش تاریخی برآن تاکید می‌شود این است که؛ چه عواملی در تعاملات فرهنگی و تمدنی اسلام و مسیحیت در اندلس عصر امویان تاثیر داشته است؟ یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که راز موفقیت امویان اندلس، تکیه برآموزه‌های دینی، حاکمیت مبتنی بر عقلانیت، تلاش دانشمندان و تسامح و تساهل حاکمان بوده، که رشد و شکوفایی تمدن اسلامی را در پی داشته و به ثبات آن در این منطقه یاری رسانده است.

کلیدواژه‌ها

مسلمانان و مسیحیان؛ تعاملات فرهنگی و تمدنی؛ اندلس؛ دوره امویان

مراجع