سیر تاریخی مسأله "اصالت" بر پایه نظریات سهروردی

فصلنامه تاریخ

مقاله 3، دوره 12، شماره 46، آذر 1396، صفحه 56-73   

نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

سید سجاد ساداتیزاده¹؛ سید مرتضی حسینی شاهرودی^{* 2}؛ عبدالله نیک سیرت³

¹دانشجوی دکترای فلسفه متعالیه، دانشگاه فردوسی مشهد،.مشهد،ایران

²استاد گروه فلسفه دانشکده الهیات واحد دانشگاه فردوسی مشهد،مشهد،ایران

³استادیار گروه فلسفه، دانشکده الهیات، دانشگاه شهید چمران اهواز.اهواز.ایران

چکیده

چکیده
سیر تاریخی مسأله "اصالت" از موضوعاتی هست که با بررسی و نگاهی دقیق به آن، میتوان از نسبتهای ناروا
به دیگران جلوگیری کرد. یکی از این شخصیتها که نسبتهای ناصحیح به آن داده میشود، سهروردی میباشد که به
وی نسبت اصالت ماهیتی دادهاند؛ موضوع حکمت او انوار است. او نور را به آنچه ظاهر بنفسه و مظهر لغیره است
تعریف مینماید. سهروردی بر پایهی آن چه ظاهر است به بحث دربارهی ساختار حقیقت که مستقیماً معلوم ما واقع
میشود میپردازد. هدف اصلی پژوهش پیش رو، بررسی بحث دامنهدار اصالت است. معروف است که سهروردی قائل
اصالت ماهیت بوده است، اما در واقع اصالت ماهیتی دانستن سهروردی غلطی رایج میباشد. سهروردی مفهوم مطلق
ماهیت و وجود را امری اعتباری میداند، اما ماهیت موجوده (موجود) را که در عالم واقع دارای آثار خارجی است،
حقیقی میداند. البته اصلا در آن زمان بحث اصالت مطرح نبود و آنچه از سوی ایشان مطرح شده و اهمیت داشت
مفهوم نور و در مقابل آن مفهوم ظلمت بوده است. وی نور را بنای عالم قرار داده است. یا بهتر است بگوییم ایشان
نگاهی انیتی، حضوری، آگاهی، نوری، شهودی دارد و این مسایل در نظام حکمی اشراق اصالت دارند

مراجع