تعداد نشریات | 418 |
تعداد شمارهها | 9,985 |
تعداد مقالات | 83,469 |
تعداد مشاهده مقاله | 76,600,904 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 53,712,179 |
مطالعه آسیب شناسی کلیه و شاخص تغییرات هیستوپاتولوژیک (HAI) در ماهی شانک زرد باله (Achanthopagrus latus) به عنوان بیواندیکاتور اثرات آلاینده ها در خلیج فارس | ||
فصلنامه زیست شناسی جانوری | ||
مقاله 5، دوره 11، شماره 1، آذر 1397، صفحه 35-48 اصل مقاله (641.31 K) | ||
نوع مقاله: مقالات پژوهشی | ||
نویسندگان | ||
زهرا سلیمانی* 1؛ نگین سلامات2؛ علیرضا صفاهیه صفاهیه2؛ احمد سواری2؛ محمدتقی رونق2 | ||
1گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، بخش بافت شناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران | ||
2گروه زیست دریا، دانشکده علوم دریایی و اقیانوسی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر، ایران | ||
چکیده | ||
آلودگی دریا یکی از مهمترین نگرانیهای کشورهای حوزه خلیج فارس میباشد که مقادیر زیادی از آلایندهها را دریافت میکند. در این تحقیق، تغییرات هیستوپاتولوژی کلیه ماهی شانک زردباله جمعآوری شده از خورموسی، برای ارزیابی اثرات آلودگی بر روی آبزیان مورد استفاده قرار گرفت. در این مطالعه 50 قطعه ماهی شانک زردباله از پنج ایستگاه نمونه برداری در خور موسی شامل :1- پتروشیمی 2- جعفری 3- اسکله نفتی مجیدیه 4- غزاله 5- زنگی، جمعآوری شدند. نمونههای کلیه ماهی شانک زردباله جدا و به مدت 12 ساعت در محلول بوئن تثبیت شدند. سپس نمونه ها بر اساس روشهای مرسوم بافتشناسی مورد مطالعه بافتی قرار گرفتند. تغییرات هیستوپاتولوژیکی موجود در نمونههای کلیه شامل اتساع مویرگهای گلومرولی، کاهش فضای ادراری، افزایش تجمعات ملانوماکروفاژی، انسداد لومن لولههای ادراری، دژنرسانس لوله ها و نکروز بود. شاخص تغییرات هیستوژپاتولوژی (HAI) بر اساس فراوانی ضایعات بافتی مشاهده شده در کلیه ماهیها تعیین شد. بیشترین میزان HAI بافت کلیه ماهی شانک در ایستگاه پتروشیمی مشاهده شد (05/0 > p). کمترین مقدار HAI مربوط به خور زنگی بود. نتایج مطالعه حاضر نشان داد تغییرات هیستوپاتولوژی کلیه در ماهی شانک زدرباله تحت تاثیر آلودگی خورموسی ایجاد شده و میزان این تغییرات ارتباط نزدیکی با مقدار آلودگی محیطی دارد. | ||
کلیدواژهها | ||
خور موسی؛ شانک زدرباله؛ کلیه؛ تغییرات هیستوپاتولوژیک | ||
مراجع | ||
1. بابادی، ص.، 1390. تجمع زیستی جیوه در برخی از بافتهای ماهی شانک زرد باله (Acanthopagrus latus) : مقایسهی محیط طبیعی با شرایط آزمایشگاهی، پایاننامه کارشناسی ارشد. دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر. 75 صفحه. 2. عبداللهپور، ف.، 1389. مطالعه مقایسهای تجمع فلزات سنگین (کادمیوم، کبالت، مس، نیکل وسرب) در رسوبات و گونههای غالب ماهیان خوریات موسی، پایاننامه کارشناسی ارشد. دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر. 86 صفحه. 3. عصار، م.، 1388. بررسی تجمع زیستی جیوه و متیل جیوه در ماهی شبه شوریده در خوریات ماهشهر، پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر. 97 صفحه. 4. فقیری، ا.، 1388. پایش زیستی فلزات سنگین (جیوه، مس، سرب) در بندر امام خمینی (ره) با استفاده از صدف دوکفهای Crassostrea gigas، پایاننامه کارشناسی ارشد. دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر. 98 صفحه. 5. گرویی، ح.، جمیلی، ش.، رستمی، م.، 1387. اثر سمیت حاد سولفات آلومینیوم بر بافت آبشش ماهی کلمه (Rutilus rutilus). پژوهش و سازندگی در امور دام و آبزیان، شماره 79، صفحات 196-193. 6. گودرزی، م.، اسماعیلی ساری، ع.، ساداتی پور، م. و پوری، ق.، 1385. اندازهگیری میزان جیوه ناشی از صنایع کلرالکالی در رسوبات منطقه بندر امام. هفتمین کنگره بین المللی مهندسی عمران، 9 صفحه. 7. Camargo M.M.P., Martinez C.B.R., 2007. Histopathology of gills, kidney and liver of a Neotropical fish caged in an urban stream. Neotropical Ichthyology, 5(3): 327-336.
8. Dezfuli B.S., Simoni E., Giari L., Manera M., 2006. Effects of experimental terbuthylazine exposure on the cells of Dicentrarchus labrax (L.). Chemosphere, 64: 1684–1694.
9. EUROSTAT., 2000. The Statistical Office of the European Union. European Parliament Fact Sheet 4.2.5 Fisheries Policy. In: www.europarl. eu. int/ factsheets 4_2_5 fi.htm.
10. Floodgate G.D., 1995. Some environmental aspects of marine hydrocarbon bacteriology, Aquatic Microbial Ecology, 9: 3-11.
11. Giari L., Simoni E., Manera M., Dezfuli B.S., 2008. Histo-cytological responses of Dicentrarchus labrax (L.) following mercury exposure. Ecotoxicology Environmental Safety, 70: 400–410.
12. Manera M., Serra R., Isani G., Carpene E., 2000. Macrophage aggregates in gilthead sea bream fed copper, iron and zinc enriched diets. Journal of Fish Biology, 57: 457–465.
13. Oliveira Ribeiro C.A., Belger L., Pelletier E., Rouleau C., 2002. Histopathological evidence of inorganic mercury and methyl mercury toxicity in the arctic charr (Salvelinus alpines). Environmental Research, 90: 217–225.
14. Oliveira R.C.A., Fanta E., Turcatti N.M., Cardoso R.J., Carvalho C.S., 1996. Lethal effects of inorganic mercury on cells and tissues of Trichomycterus brasiliensis. Biocell, 20(3): 171-178.
15. Peebua P., Kruatrachue M., Pokethitiyook P., Kosiyachinda P., 2006. Histological Effects of Contaminated Sediments in MaeKlong River Tributaries, Thailand, on Nile tilapia, Oreochromis niloticus. Sciences Asia, 32: 143-150.
16. Safahieh A., Abdolahpur Monikh F., Savari A., Doraghi A., Ronagh M.T., 2014. Spatial and seasonal variations of heavy metal concentration in sediment, Musa estuary (Persian Gulf). Indian Journal of Geo-Marine Sciences, 43: 849-857.
17. Silva A.G., Martinez C.B.R., 2007. Morphological changes in the kidney of a fish living in an urban stream. Environmental Toxicology and Pharmacology, 23: 185–192.
18. Srivastava S.K., Tiwari P.R., Srivastav A.K., 1990. Effects of chlorpyrifos on the kidney of freshwater catfish Heteropneustes fossilis. Bulletin of Environmental Contamination. Toxicology, 45: 748–751.
19. The S.J., Adams S.M., Hinton D.E., 1997. Histopathologic biomarkers in feral freshwater fish populations exposed to different types of contaminant stress. Aquatic Toxicology, 37: 51–70.
20. Torabi Delshad S., Mousavi S.A., Rajabi Islami H., Pazira A., 2012. Mercury concentration of the whitecheek shark, Carcharhinus dussumieri (Elasmobranchii, Chondrichthyes), and its relation with length and sex. Pan-American Journal of Aquatic Sciences, 7: 135-142. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 165 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 131 |