داش آکل و شخصیت‌های محوری داستان‌های همینگوی

فصلنامه مطالعات ادبیات تطبیقی

مقاله 9، دوره 5، شماره 19، مهر 1390، صفحه 149-164   

نویسندگان

مظاهر مصفا¹؛ شادمان شکروی²؛ لیلا فاطمی راد³

¹عضو هیئت علمی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران.

²عضو هیئت علمی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد گرگان، گرگان، ایران.

³دانش‌آموخته ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد گرگان، گرگان، ایران

چکیده

داستان کوتاه «داش آکل» از برجسته‌ترین داستان‌های صادق هدایت و از جمله داستان‌های برجسته ادبیات معاصر ایران است. در این داستان بن‌مایه‌های تفکر ارنست همینگوی در شخصیت‌پردازی، که به نوعی مکتب فکری او را تشکیل می‌دهد، خود را به معاینه نشان می‌دهد. آرمان‌گرایی، تعلق به جهان اقلیت، آسیب‌دیدگی، فرجام شوم، تسلیم دردآلود و در نهایت پیروزی در عین شکست، از مهم‌ترین وجوه اشتراک شخصیت داش آکل با شخصیت‌های مورد علاقۀ نویسنده آمریکایی است. 

کلیدواژه‌ها

صادق هدایت؛ ارنست همینگوی؛ داش آکل؛ شخصیت پردازی

مراجع

اردستانی رستمی، حمیدرضا. (1388) «نابینایی در معره، شوریدگانی در ایران»، فصلنامه ادبیات تطبیقی دانشگاه آزاد اسلامی واحد جیرفت، شماره 12، صفحه17.

شکروی، شادمان و حسنعلی عباسپور اسفدن. (1382). داستان کوتاه جادویی که از نو باید بدان نگریست، تهران: نشر فره.

شکروی، شادمان. (1386). «روایت جاودان پروانه‌ها و تانک‌ها». یادداشتی در مورد داستان‌های همینگوی از جنگ‌های داخلی اسپانیا، ماهنامه گلستانه، سال هفتم، شماره 83 صفحات 46-37.

----------. (1389). چند داستان کوتاه همراه با تحلیل، تهران: ققنوس.

گلشیری، احمد. (1375). داستان و نقد داستان (جلد نخست) تهران: نگاه.

همینگوی، ارنست. (1355). از پا نیفتاده، ترجمه سیروس طاهباز، تهران: مروارید.

-----------. (1363). پیرمرد و دریا، ترجمه نجف دریابندری، تهران: خوارزمی.

-----------. (1350). وداع با اسلحه، ترجمه نجف دریابندری، شرکت سهامی کتاب‌های جیبی

هدایت، صادق. (1385). مجموعه سه قطره خون. تهران: جامه‌داران.