مطالعه ژئوشیمی و پتروگرافی گدازه های غرب کمپلکس آتش‌فشانی هزار، راین (استان کرمان- راین)

ژئوشیمی

مقاله 4، دوره 4، شماره 2، شهریور 1394، صفحه 127-138

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

زهرا خواجه جواران؛ عباس مرادیان

چکیده

آخرین فاز آتشفشانی ائوسن در استان کرمان مجموعه آتشفشانی هزار است که تنوع سنگ‌شناسی آن شامل گدازه (بازالت، تراکی‌بازالت، بازالتیک‌تراکی‌آندزیت و تراکی‌آندزیت)، مواد آذرآواری و سنگ‌های رسوبی (در انتهای بخش شرقی) است. بر اساس مطالعات سنگ‌نگاری، جریان‌های گدازه‌ای دارای کانی‌های پلاژیوکلاز، پیروکسن، الیوین، کانی‌های فرعی و کانی‌های ثانویه هستند. این گدازه‌ها اغلب بافت پورفیری دارند و در زمینه بافت جریانی را نشان می‌دهند. بلورهای درشت پلاژیوکلاز و پیروکسن به میزان کمتر دگرسانی پیدا کرده‌اند و پلاژیوکلازها اغلب دارای بافت‌های مانند بافت غربالی، منطقه‌بندی و دارای خورده‌شدگی هستند و گاهی به‌شدت خرد شده‌اند. این شواهد نشانگر ایجاد شرایط در نتیجه کاهش فشار ماگما در حین صعود به سطح زمین است. علت تشکیل بلورهای درشت پلاژیوکلاز، تبلور بلورها در ماگما در حین توقف ماگما در انباشتگاه ماگمایی و هم در حین صعود ماگما در مجرای صعود است. براساس مطالعات ژئوشیمیایی، گدازه‌های منطقه مربوط به سری ماگمایی کلسیمی- قلیایی و در ارتباط با کمان آتشفشانی هستند و منشأ گدازه‌ها از ذوب‌ بخشی گوشته در محدوده پایداری گارنت است.
    

کلیدواژه‌ها

راین؛ مجموعه آتشفشانی هزار؛ آتشفشان ائوسن؛ ژئوشیمی؛ کلسیمی- قلیایی