ساخت‎گرایی و ارتباط‌گرایی در آموزش‎ الکترونیکی

فصلنامه فن آوری اطلاعات و ارتباطات در علوم تربیتی

مقاله 1، دوره 7، 4 (پیاپی 28)، مرداد 1396، صفحه 5-29   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

مصطفی اجتهادی^{* 1}؛ نادرقلی قورچیان²؛ نورالدین میرزایی³

¹دانشیار گروه مدیریت آموزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

²استاد گروه مدیریت آموزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

³دانش‌آموخته دکتری مدیریت آموزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

هدف از این پژوهش تبیین ساخت‎گرایی و ارتباط‎گرایی در آموزش الکترونیکی می‎باشد. روش پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی و از نوع پیمایشی و غیرآزمایشی می‎باشد. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان و استادان آموزش الکترونیکی در مراکز آموزش الکترونیکی وابسته به وزارت علوم و دانشگاه آزاد اسلامی در سطح کشور در سال تحصیلی 96-1395 بود که به ترتیب 60568 دانشجو و 1050 استاد بودند و در مجموع تعداد استادان و دانشجویان 61618 تن بودند. پژوهش بر روی نمونه‎ای به حجم 462 نفر مشتمل بر 289 مرد و 173 زن که با استفاده از جدول مورگان و به صورت تصادفی انتخاب شده بود، اجرا گردید. برای انجام این پژوهش از پرسش‎نامه محقق ساخته ساخت‎گرایی و ارتباط‎گرایی استفاده گردید. روایی پرسش‎نامه از طریق کسب نظرات صاحب‎نظران مورد تأیید قرار گرفت. برای پایایی پرسش‎نامه ضریب آلفای کرونباخ محاسبه گردید که برای پرسش‎نامه ساخت‎گرایی 0/956 و برای پرسش‎نامه ارتباط‎گرایی 0/955 حاصل گردید. با توجه به یافته‎های این تحقیق عناصر یادگیری مستقل، تشکیل مفاهیم و مهارت‎های تفکر سطح بالا، یادگیری مبتنی برحل مسأله از مهم‌ترین عناصر ساخت‎گرایی و عناصر یادگیری فراتر از کتاب و برنامه درسی، تکمیل و تقویت ساخت شناخت ذهنی از طریق ارتباط، تکمیل عینیت‎گرایی در یاددهی یادگیری از طریق ارتباط نیز از مهم‌ترین عناصر ارتباط‎گرایی در آموزش الکترونیکی می‌باشند.

کلیدواژه‌ها

آموزش الکترونیکی؛ ساخت‌گرایی؛ ارتباط‌گرایی

مراجع

Anderson, T. (2008). Theory and practice of online learning (2nd edition). Edmonton: Athabasca University.

Barber W., King, S., & Buchanan, S. (2015). Problem based learning and authentic assessment in digital pedagogy: Embracing the role of collaborative communities. The Electronic Journal of E-Learning, 13(2), 59-67.

Berge, Z. L. (2002). Active, interactive, and reflective learning. The Quarterly Review of Distance Education, 3(20), 181-190.

Chen, S. (2007). Instructional design strategies for intensive online courses: An objectivist-constructivist blended approach. Interactive Online Learning, 6(1), 72-86.

Davis, N. M. (2003). Creating a learning community in the virtual classroom. In D.R. Walling (edn), Virtual Schooling: Issues in the Development of e-Learning Policy, 77-83, Phi Delta Kappa Educational Foundation, Bloomington, IN.

Downes, S. (2010). New technology supporting informal learning. Emerging Technologies in Web Intelligence, 2(1), 27-33.

Duffy, T. M., & Jonassen, D. H. (1992). Constructivism and the technology of instruction: A conversation. Hillsdale, NJ: Erlbaum.

Garrison, D. R. (2007). Online community of inquiry review: Social, cognitive, and teaching presence issues. Asynchronous Learning Networks, 11(1), 61-72.

Gilster, P. (1997). Digital literacy. New York: Wiley.

Graham, C. R. (2006). Blended learning systems: Definition, current trends, and future directions, In C. J. Bonk and C.R. Graham, The handbook of blended learning: Global perspectives, San Francisco, CA: Pfeiffer Publishing.

Hill, W. (1990). Learning: A survey of psychological interpretations. New York: Harper Collins.

Hunter, J. (2015). Technology integration and high possibility classrooms: Building from TPACK. Routledge.

Kennedy, J. (2014). Characteristics of Massive Open Online Courses (MOOCs): A research review, 2009- 2012. Interactive Online Learning, 13(1), 1-15.

Laurillard, D. (2009). The pedagogical challenges to collaborative technologies. Computer Supportive Collaborative Learning, 4, 5-20.

Low, L. Y., Low, L. T., & Koo V. C. (2003). Multimedia learning systems: A future interactive educational tool. Internet and Higher Education, 6, 25-40.

Mayer, R. E. (2008). Applying the science of learning: Evidence-based principles for the design of multimedia instruction. American Psychologist, 63(8), 760-769.

Mezirow, J. (1991). Transformative dimensions of adult learning. San Francisco: Jossey-Bass.

Mishra, P., & Koehler, M. (2006). Technological, pedagogical content knowledge: A framework for teacher Knowledge. Teachers College Record, 108, 1017-1054.

Palloff, R., & Pratt, K. (2007). Building online learning communities. San Fransisco, CA: Jossey-Bass.

Peter, S., & Deimann, M. (2013). On the role of openness in education: A historical reconstruction. Open Praxis, 5, 7-14.

Robins, A., Rountree, J., & Rountree, N. (2003). Learning and teaching programming: A review and discussion. Computer Science Education, 13(2), 137-172.

Rogers, E. M. (1962/1995). Diffusions of innovations. New York: The Free Press.

Salmon, G. (2011). E-moderating: The key to teaching and learning online (3rd ed.). London: Routledge.

Scott, K., Sorokti, K., & Merrell, J. (2015). Learning beyond the classroom within an enterprise social network. Internet & Higher Education, 29, 75-90.

Siemens, G. (2005). Connectivism: A learning theory for a digital age. International Journal of Instructional Technology and Distance Learning, 2(1), 1-13.

Siemens, G., & Tittenberger, P. (2009). Handbook of emerging technologies for Learning. University of Manitoba.

Siemens, G., Gasevic, D., & Dawson, J. (2015). Preparing for the digital university: A review of the current state of distance, blended and online learning. Athabaska University.

Skinner, B. E. (1958). Teaching machines. Science, 128, 969-977.

Tait, A., & Mills, R. (2003) Rethinking learner support in distance education. London: Routledge Falmer.

Weimer, M. (2002). Learner-centered teaching: Five key changes to practice. San Francisco, CA: Jossey-Bass.