معاینه بالینی اندامهای حرکتی در اسب های پرشی جهت ارزیابی سطح عملکرد ورزشی

پژوهش های بالینی دامپزشکی

مقاله 6، دوره 8، شماره 1، شهریور 1396، صفحه 5-5

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسنده

کامران سرداری^*

استاد جراحی اسب، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

ارزیابی سطح عملکرد اسب های ورزشی و پیش آگهی از آن به عنوان یکی از وظایف دامپزشکان فیلد اسب مطرح می باشد. هر چند معاینات بالینی کلاسیک بسیار با ارزش هستند ولی ممکن است همیشه نتوان با استفاده از آنها پیش آگهی مناسب و درستی از وضعیت اسب آن هم به طور ویژه در اسب های پرشی با رده ورزشی بالا به دست آورد. در واقع در اسب های پرشی ویژه که در رده های بالای این ورزش قرار دارند باید از روشی استفاده کرد که مکمل و در کنارمعاینات بالینی کلاسیک قرار گرفته و در واقع به عنوان یک راهنما برای معاینات کلاسیک استفاده شوند. در این صورت می توان یک پروتوکل پیشگیری مناسب بدست آورد تا قبل از تظاهر بالینی کامل، مشکل پیدا و از حذف و یا کاهش زود هنگام سطح عملکرد ورزشی این گونه اسب ها جلوگیری شود. بهترین روش برای نیل به این هدف ارزیابی اسب هنگام فعالیتهای ورزشی (تمرین، گرم کردن و رقابت ورزشی) خواهد بود. برای این منظور دامپزشک این فیلد باید آگاهی کامل نسبت به حرکات طبیعی اسب، ورزش پرش با اسب و چگونگی آن داشته باشد. در واقع این روش و معاینات کلاسیک مکمل هم بوده فقط با استفاده از این روش شاید بتوان برخی مشکلات اسب های پرشی را قبل از نمود بالینی آن پیدا و راه درمانی برای آن پیدا کرد. معمولا در اثنای رقابت ورزشی اسب مجبور به استفاده از حداکثر توان خود خواهد بود. در این شرایط احتمالا تمام مشکلات اسب بروز خواهد کرد. سرعت اسب در برخی موارد می تواند فاکتوری تعیین کننده باشد در عین حال که سوارکار هم با برنامه ریزی، حرکت اسب را کنترل خواهد کرد. این مهم در صورتی امکان خواهد داشت که اسب نیز حداکثر همکاری با سوارکار را داشته باشد. همکاری با سوارکار نیز در صورت صحت کامل اسب بخصوص اندامهای حرکتی امکان پذیر خواهد بود. رفتار اسب در فواصل موانع می تواند بیانگر وضعیت سلامت اندامهای حرکتی باشد. تعویض مکرر دست پیشرو هنگام چهار نعل در هر مرحله از رقابت ورزشی علاوه بر مشکلات ناحیه کف و پاشنه سم می تواند بیانگر مشکلات ناحیه کمری و یا ساکروم نیز باشد، در این صورت این بخشها نیازمند معاینات کلاسیک بسیار دقیق خواهند بود. گاهی مواقع این تعویض مکرردر اندام حرکتی قدامی و یا عدم جمع کردن کامل اندام حرکتی خلفی هنگام پرش از موانع ممکن است نشانگر مشکلات ناحیه دیستال تارس، پروگزیمال سیستم معلقه و یا استایفل در اندام حرکتی خلفی باشد.

مراجع