بررسی اقدامات درمانی صورت پذیرفته بر روی 29 بیمار ارجاع شده به دلیل شکستگی یا دررفتگی مهره به بیمارستان دامپزشکی

پژوهش های بالینی دامپزشکی

مقاله 17، دوره 8، شماره 1، شهریور 1396، صفحه 70-80

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسنده

امید مرادی^*

کلیدواژه‌ها

شکستگی مهره؛ دررفتگی مهره؛ دارودرمانی؛ جراحی

اصل مقاله

مطالعه حاضر بر روی 29 مورد (14 قلاده سگ، 15 قلاده گربه) بوده که به دلیل شکستگی یا دررفتگی مهره به بیمارستان مراجعه کرده بودند انجام پذیرفته است. کلیه بیماران پس از تریاژ و بر اساس نوع ضایعه تحت درمان دارویی و/یا غیردارویی قرار گرفته اند. اقدامات دارویی شامل مایع درمانی، اکسیژن تراپی و استفاده از متیل پردنیزولون سدیم سوکسینات(درمواردی که ایندیکاسیون داشته است) و اقدامات غیر دارویی به دوشکل غیر جراحی شامل استراحت مطلق، درسال اسپلینت و جراحی شامل لامینکتومی (درسال و همی)، درسال استیپلینگ، ایمپلنت فلزی و سیمان استخوانی و پلیت گذاری بوده است. به طور کلی در این مطالعه  بیمارانی که دارای شکستگی حداقلی در مهره ها (زائده خاری یا زائده عرضی) بوده و به روش استراحت مطلق یا درسال اسپلینت مدیریت شدند نتیجه رضایت بخش و بدون عارضه ای را حاصل نمودند. هرچند می بایست در این بیماران مدیریت درد، مدیریت مثانه، و مدیریت زخم مد نظر باشد. در بیمارانی که تحت همی لامینکتومی قرار گرفته اند عوارض به شکل محسوسی کمتر از بیمارانی بود که درسال لامینکتومی شده اند. همچنین زمان ریکاوری در این بیماران کوتاهتر از بیمارانی بوده است که درسال لامینکتومی را تجربه کرده اند. علاوه بر این در بیمارانی که درسال لامینکتومی و درسال اسپلینت همزمان داشته اند نتایج مناسب تر از بیمارانی بوده است که تنها درسال لامینکتومی گردیده اند، لذا توصیه می شود درصورت انجام درسال لامینکتومی حتما  تثبیت مهره ها نیز چه به صورت داخلی چه به صورت خارجی انجام گردد. روش درسال استیپلینگ در این مطالعه تنها بر روی گربه ها انجام پذیرفته است و دلیل آن عدم استحکام کافی این روش برای سگهای بزرگ است. یک مورد مرگ در این روش با گذشت 5 روز پس از جراحی وجود داشت که می تواند به دلایل مختلفی از جمله ترومبوآمبولی یا فت آمبولی، اختلال در سیستم قلبی عروقی متعاقب ترومای وارده و یا سایر موارد باشد. تجمع سروما در ناحیه جراحی شده بیماران جراحی شده به روش که از ایمپلنت فلزی و سیمان استخوانی از عوارض قابل ذکر است که می تواند به دلیل وجود فضای مرده وسیع در این روش باشد. لذا به حداقل رساندن این فضا بسیار ضروری است. همچنین قطور بودن لایه سیمان می تواند منجر به فشار به لبه بافت و نهایتا باز شدن بخیه ها گردد. که جهت جلوگیری از این اتفاق می بایست قطر سیمان را در حداقل استاندارد نگه داشت بخصوص در گربه ها و سگهای کوچک. در دو مورد (یک سگ و یک گربه) سیمان به کار گرفته شده شکسته شد که عینا در هر دو مورد علت عدم ترکیب مناسب پودر و محلول آن بوده است. از این رو توصیه می شود پودر سیمان و محلول به طور کامل با یکدیگر مخلوط و جهت جلوگیری از سفت شدن پیش از موعد توسط دونفر به طور همزمان بر روی موضع کارگذاشته شود.

مهاجرت پین در یک مورد رخ داد که علت آنرا می توان با استفاده از پین صاف مرتبط دانست. لذا استفاده از پین های رزوه دار در حداکثر سایز ممکن جهت ایجاد حداکثر پایداری و جلوگیری از مهاجرت ایمپلنت شدیدا توصیه می گردد. ورود پین به فضای جنب یا آسیب به ارگانهای حیاتی یکی از مواردی است که در این روش ممکن است به وقوع بپیوندد همانطور که در یک سگ طی این مطالعه رخ داد و ایجاد پنوموتوراکس و خونریزی ریه نمود و سرانجام به مرگ بیمار منجر گردید. هرچند این خطاها ایاتروژنیک بوده و با بالا رفتن تجبه جرا ح کاهش می یابند ولی می توانند منجر به مرگ حین جراحی یا پس از آن گردند.

 

 

مراجع