آوانماها در زبان کردی

فصلنامه زبان و ادب فارسی

مقاله 8، دوره 10، شماره 37، اسفند 1397، صفحه 171-191   

نوع مقاله: علمی-پژوهشی

نویسنده

فرهاد محمدی^*

دانش آموخته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

چکیده

واژگانی که بر آوای خاصّی دلالت می‌کنند، در زبان کردی چنان تنوّعی دارند که برای تمام انواعِ صداهای مختلف می‌توان واژه‌ای معیّن یافت. این گونه از واژگان از نظر نوعی، بر خلافِ زبان فارسی، صرفاً اسم نیستند، بلکه غالبِ آنها از مقوله‌ی فعل محسوب می‌شوند که در دو زمانِ حال و گذشته و برای صیغه-های سه‌گانه و در وجه‌های مختلف قابلِ صرف هستند؛ بنابراین آوانماها را در زبان کردی می‌توان به دو دسته تقسیم کرد: 1- آواهای فعلی؛ 2- آواهای اسمی. آواهای فعلی چون ذاتاً وقوع عملی را نشان می-دهند و می‌توان ریشه‌ی فعلی را در آنها مشخّص کرد، ساختمانِ صورتِ مصدری و صرفِ فعلِ آنها بسیط (= ساده) است؛ امّا آواهای اسمی هنگامی که به حالتِ فعل درآیند، شکلِ فعلیِ آنها به صورتِ مرکّب خواهد بود. در این نوشتار نخست توصیفی از ساختمانِ هجایی و الگوی ترکیب و ترتیبِ واجی در آوانماهای زبان کردی بیان می‌شود، سپس نمایه‌ای از پُرکاربردترین آوانماهای موجود در این زبان به ترتیبِ حروفِ الفبا ذکر می‌شود.

کلیدواژه‌ها

زبان کردی؛ آوانما؛ آوای اسمی؛ آوای فعلی؛ ساختمان هجایی

مراجع