ارزیابی کارایی شاخص‌های کیفیت زندگی شهری (مطالعه موردی: نواحی شهر تهران)

فصلنامه علمی و پژوهشی نگرش های نو در جغرافیای انسانی

مقاله 1، دوره 6، شماره 4 - شماره پیاپی 24، آذر 1393، صفحه 1-17   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی استخراج ازرساله و پایان نامه

نویسندگان

مهدی مدیری¹؛ سید احمد حسینی^{* 2}؛ دیمن کاشفی دوست³

¹دانشیار برنامه ریزی شهری دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران

²دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه سیستان و بلوچستان

³دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه سیستان و بلوچستان

چکیده

چکیده
     کیفیت زندگی شهری، یکی از مهمترین حوزه­های مطالعات شهری به حساب می­آید. سنجش کارایی مناطق شهری به لحاظ شاخص­های کیفیت زندگی از انجا ضرورت می­یابد که امروزه شهرها با کمبود امکانات و منابع روبرو هستند لذا منابع موجود بایستی به گونه­ای توزیع شوند که بتوانند بهترین خدمات رسانی را برای مناطق شهری عرضه نمایند.. براین اساس در این پژوهش به ارزیابی کارایی شاخص­های کیفیت زندگی شهری در نواحی شهر تهران، پرداخته شده است.
     روش پژوهش ترکیبی از روش‌های توصیفی و تحلیلی و نوع آن کاربردی است. اطلاعات مورد نیاز این پژوهش از طریق نتایج تفضیلی سرشماری عمومی نفوس و مسکن، طرح‌های جامع و تفصیلی تهران، تصاویر ماهواره استر و همچنین از طریق اسناد، مجلات و کتب مرتبط با موضوع بدست آمده است. جهت تحلیل داده­ها از نرم افزارهای IDRISI، ARC GIS و Frontier Analyst استفاده شده است، به منظور تحلیل داده ها از مدل تحلیل پوششی داده­ها DEA که روشی مؤثر برای سنجش کارایی می­باشد، استفاده شد.. در این پژوهش عملکرد و کارایی نواحی از لحاظ کیفیت زندگی شهری با استفاده از دو مدل CCR و BCC در روش تحلیل پوششی داده ها، برای نواحی 117 گانه شهر تهران مورد ارزیابی قرار گرفت.
     نتایج حاصله نشان می­دهد که براساس مدل CCR تنها 6 ناحیه معادل با 12/5 درصد و براساس مدل BCC، 21 ناحیه معادل 94/17 درصد کارا معرفی شدند. بنابراین، نتایج این مطالعه می‌تواند به برنامه ریزان شهری برای درک و اولویت بندی مسائل شهری و یافتن راه حل‌هایی برای رفع این مشکلات کمک شایانی نماید

کلیدواژه‌ها

واژگان کلیدی: کیفیت زندگی شهری؛ ارزیابی کارایی؛ مدل تحلیل پوششی داده‌ها؛ شهر تهران