واکاوی شیوه های مدیریت بحران فدراسیون روسیه در مساله اوکراین

فصلنامه تخصصی علوم سیاسی

مقاله 6، دوره 15، شماره 47، تیر 1398، صفحه 117-143   

نویسندگان

محسن حبیبی^{* 1}؛ احمد بخشایشی اردستانی²؛ سید علی طباطبایی پناه³

¹دانشگاه ازاد تهران مرکز دانشکده علوم سیاسی دانشجوی دکتری روابط بین الملل

²استاد تمام دانشکده علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران.

³استادیار دانشکده علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران.

چکیده

روابط با اوکراین در سیاست خارجی روسیه بعد از فروپاشی شوروی از اهمیت خاصی برخوردار شد که این اهمیت تنها ژئوپلیتیکی و ژئوراهبردی نیست. برقراری روابط روسیه با اوکراین بعنوان کشوری که روسیه آن را بعنوان حوزه خارج نزدیک خود قلمداد می کند با جدایی دردناکی توام بوده و روند پیچیده تشخیص هویت متقابل دو کشور را منعکس می کند. از این رو بحران فرسایشی اوکراین همواره با قدرت سخت افزاری روسیه پاسخ داده شده است، که آخرین مورد آن بحران تنگه کرچ و دریای آزوف بوده است که با پاسخ سخت روسیه در قبال کارشکنی های پروشنکو مواجه شده است. نوشتار پیش رو در پی پاسخ به این پرسش است که روسیه چگونه و با استفاده از چه فنون و ابزارهایی به مدیریت بحران اوکراین اقدام کرده است؟ پاسخ این پرسش این است که منطق رهیافت روسی در مدیریت بحران های بین المللی حکایت از آن دارد که بعلت اهمیت اوکراین برای این کشور، روسیه در قالب الگوهای مدیریت بحران مبتنی بر الگوهای توازن قوای نامتقارن، تک خطی و تک – چند قطبی، با استفاده از اهرم های سخت افزاری و اهرم های تکمیلی نرم افزاری به مدیریت بحران اوکراین پرداخته است. روش پژوهش این نوشتار مبتنی بر راهبرد پژوهشی توصیفی تحلیلی است.

کلیدواژه‌ها

مدیریت بحران؛ الگوی تک خطی؛ الگوی تک چند قطبی؛ اهرم های سخت افزاری؛ اهرم های نرم افزاری

مراجع