تجلّی خرافات و باورهای عامیانه در ادب فـارسی (تا قرن هشتـم هجری)

فصلنامه تخصصی زبان و ادبیات فارسی

مقاله 4، دوره 15، شماره 18، تیر 1398، صفحه 61-83   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

رضا رنجبرمکی¹؛ جواد مهربان²؛ رضا اشرف زاده³

¹دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی،واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد،ایران

²گروه زبان و ادبیات فارسی،واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد،ایران

³زبان و ادبیات فارسی،واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد،ایران.

چکیده

  بدون شک خرافات و باورها بخشی از فرهنگ و ادبیات فارسی به شمار می‌آیند.معماران کاخ ادب فارسی
از این باورها به عنوان یکی از درون مایه های شعر و نثر خویش بهره‌ها برده‌اند. این آثار آیینۀ تمام نمای جامعۀ عصر آ نان است.باورها ، خرافات در هر دوره‌ای رواج داشته ،شاعر یا نویسنده در آن باورها و خرافات فراگیر پیرامون خود پرورش یافته، آنهارا دیده، با آنها زیسته و سرانجام –به خواست یا ناخواست –در اثر ادبی خویش آورده است.این گونه مطالب در زمان خود شاعر قابل فهم عارف و عامی بوده و همگان آن مطلب را در می‌یافته‌اند، ولی با گذشت زمان و علل گوناگون این مطالب از ذهن مردم پاک و برای نسلهای بعد مسأله ای غریب و دور از ذهن شده   است .   
    این پژوهش در نظر داردیک طرح کلّی از باورها و خرافات باز تاب یافته در آثار منظوم و منثور فار سی تا قرن هشتم که کمتر به آنها پرداخته شده–در حد حوصلۀ این پژوهش- مورد بررسی قراردهدتا علاقه مندان به زبان فارسی را به دقایق فکر و هنر آنان، عظمت هویت ملّی و فرهنگی آشنا سازد و در حل دشوارها وفهم دقیق ترآثار منظوم و منثور یاری رساند

کلیدواژه‌ها

جامعه؛ خرافات؛ باورهـا؛ شعر و نثر فارسی