اولویت‌بندی شاخص‌های مؤثر بر تعهد برند در مقاصد تاریخی از منظر گردشگران داخلی و خارجی

فصلنامه علمی و پژوهشی نگرش های نو در جغرافیای انسانی

مقاله 8، دوره 11، شماره 4 - شماره پیاپی 44، آبان 1398، صفحه 157-143   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی استخراج ازرساله و پایان نامه

نویسندگان

مریم رزقی¹؛ پویان شهابیان^{* 2}

¹دانشجوی دکتری شهرسازی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

²استادیار شهرسازی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

چکیده
در دنیای رقابتی امروز توسعه گردشگری در هر برنامه توسعه به عنوان عاملی کلیدی مدنظر است و هر مقصدی با توجه به دارایی‌های خود، قابل رقابت و برندشدن است. هدف پژوهش شناسایی میزان اهمیت هر یک از شاخص‌های مؤثر بر تعهد برند در مقاصد تاریخی و مقایسه دیدگاه گردشگران داخلی و خارجی است. بدین منظور ابتدا شاخص‌های مؤثر با الهام از رویکرد نظری و مصاحبه از گردشگرانی که از شهرهای تاریخی نظیر اصفهان، شیرازو یزد بازدید کردند جمع آوری شد. از تحلیل مضمون برای تحلیل مصاحبه ها استفاده شد. شاخص‌های به دست آمده در قالب دو پرسشنامه یکبار در میان 384 گردشگر داخلی و بار دیگر در میان 384 گردشگر خارجی توزیع شد. از تحلیل عامل تاییدی و آزمون فریدمن استفاده شد. نتایج نشان می‌دهد اگر چه ترتیب اولویت شاخص ها در میان دو گروه کمی متفاوت است اما تقریبا دارای سلایق مشابه برای انتخاب مقصد سفر بودند. هم گردشگران داخلی و هم خارجی در اولویت‌های اول به جز شاخص امنیت و قیمت، به شاخص‌های دارایی‌های ذاتی و منافع توجه داشتند.

کلیدواژه‌ها

واژگان کلیدی: برند‌سازی مقصد؛ تعهد برند؛ گردشگر؛ مقصد تاریخی

مراجع

References

Abedi Jafari, H., Taslimi, M. S., Faghihi, A., & Sheykhzadeh, M. (2011). Thematic Analysis and Thematic Network: A simple and efficient way to explain patterns in qualitative data, Strategic Management Thought, 2(5), 151-198.(in persian).

(Link: http://smt.journals.isu.ac.ir/article_163.html)

Baker, B.(2007). Destination Branding: the essentials for successful place branding, (in persian),Tehran: the world of economy publication.

Bayat, r., Fazli, S., & Marandi, M.(2013). Assessment the Effective factors on the Image the Brand Image of the Tourism Destination and Its Impact on the Internal Tourism Behavior(case study:Qazvin), Tourism Studies, 2(3), 122-138.(in persian)

(Link: https://journalitor.um.ac.ir/index.php/tss/article/view/49834)

Boo, S. Busser, J., & Baloglu, S. (2009). A Model of customer-based brand equity and its application to multiple destination, Tourism Management 30, 219-231.(DOI:10.1016/j.tourman.2008.06.003)

Bose, S., Kumar Roy, S., & Kumar T.A. (2016). Measuring customer-based place brand equity(CBPBE): an investment attractiveness perspective, journal of strategic marketing, 24,1-18. (DOI: 10.1080/0965254X.2016.1148766)

Creswell, J. W., & Plano Clark, V. L. (2007). Designing and conducting mixed methods research. (in persain), Tehran,: aeej publication.

Chekalina, T. (2015). a value co-creation perspective on custumer-based equity modelling for tourism destination- a case from Sweden .(PhD 's thesis), Mid Sweden University, Sweden.

(Link:https://www.miun.se/siteassets/forskning/center-och-institut/etour/publikationer/spikblad-tatiana-chekalinapdf)

Chiu, L., & Ananzeh, O. A.(2012).The role of MICE destination attributes on forming Jourdan touristic image. Academic Research International,3(1), 267-277.

(link: www.savap.org.pk/journals/ARInt./Vol.3(1)/2012(3.1-33).pdf)

De Nisco, A, Riviezzo, A., & Rosaria Napolitano,M.(2015). An Importance-Performance analysis of tourist satisfaction at destination level: evidence from Campania (Italy), European Journal of TourismResearch, 64-75. (link: www.researchgate.net)

Florek, M. (2015). Application of the concept of destination brand equity: the example of two Polish cities, International Journal of Tourism Cities, 1(2), 152-161. (Doi:10.1108/IJTC-08-2014-000)

Frens, H. B.,& Walls, A. (2012). Enduring travel involvement, destination brand equity, and raveler`s visit intentions: A structural model analysis, journal of destination marketing & management,1(1/2), 27-35. (DOI: 10.1016/j.jdmm.2012.07.002)

Garcia, J. A, Gomez, M, & Molina,A. A destination- branding model: An emprial analysis based on stakeholders. Tourism Management, 33(3), 646-661. (DOI: 10.1016/j. tourman.2011.07.006)

Habibpour Gatabi, K., & Safari, R. (2012), Comprehensive Manual for using SPSS in survey researchs, (in Persian), Tehran: Potefakkeran Publishing.

Kavaratzis, M. (2008). From city marketing to city building; An interdisciplinary analysis with refrence to Amesterdam, Budapest, and Athens. (PhD 's thesis), University of Groningen The Netherlands. (https://www.rug.nl/research/portal/files/33151144/volledigedissertatie.pdf)

Keller, K. L. (2001).building customer-based brand equity: a blueprint for creating strong brands, marketing science institute, report summery.(Link: www.msi.org)

Kladou, s., & kehagias, j. (2014). Assessing destination brand equity: an integrated approach, Journal of destination marketing, (3), 2-10. (DOI:10.1016/j.jdmm.2013.11.002)

Konecnik, M., & Gartner, W.C. (2007). Customer-Based Brand Equity For A Destination, Annals of Tourism Research, Vol 34(2): 400-421. (DOI: 10.1016/j.annals.2006.10.005)

Monavarian, A,. Aboie Ardakan, M. Poor Mosavi, M. & Rahimian, A.(2013). Urban branding process model for Iranian metropolises, view of governmental management, (13), 41-63.(in persian)(Link: http://ensani.ir/file/download/article/20140426163039-9510-59.pdf)

Pike, S., Bianchi, C., Kerr, G., & patti, C. (2010). Consumer-based brand equity for Australia as a long-haul tourism destination in an emerging market, International Marketing Review, 27(4),434-449. (DOI:10.1108/02651331011058590)

Riza, M., Fasli, M., & Doratli, N .(2012). City Branding and Identity, Social and Behavioral Sciences(35), 293-300. (DOI: 10.1016/j.sbspro.2012.02.091)

Sartori, A,. Mottiron, C., & Antonioli C.M. (2012). Tourist destination brand equity and internal stakeholders An empirical research, Article in Journal Of Vacation Marketing,18(4), 327-340. (DOI: 10.1177/1356766712459689)

Sarvari, H. and Majedi, H . (2012). The Role of Urban Design on the Branding of Urban Space, international journal of architecture development, 2(2), 67-72.

(Link: http://ijaud.srbiau.ac.ir/article_211_22.html)

Zargham Brogeni, H. & Barzani, H,.(2013). Pathology of the Tourism Brand of Iran, New Marketing Research, 1(3), 63-80.(in persian)

(Link: https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?id=204111)

Zavattaro, S.M., Daspit, J.J., & Adams, F.G. (2015). Assessing managerial methods for evaluating place brand equity: A qualitative investigation, Tourism Management, (47), 11-21. (DOI: 10.1016/j.tourman.2014.08.018)

Yosefi, J.(2018). Importance-Performane analysis of religious tourism service(case study of Birjand). Planning and Tourism Development Journal, 7(24), 38-58.(in persian)

)Link: http://tourismpd.journals.umz.ac.ir/article_1823.html(