رخداد شکستگی کندیل استخوان بازو در سگ؛ گزارش موردی، پیچیدگی‌های درمانی

پژوهش های بالینی دامپزشکی

مقاله 1، دوره 10، شماره 1، شهریور 1398، صفحه 5-18   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسندگان

ابوالفضل برزگر بفروئی^* ؛ موسی جاودانی

دانشکده دامپزشکی/ دانشگاه شهرکرد

چکیده

چکیده
توصیف بیمار: یک قلاده سگ نر بالغ نژاد اسکای تریر با تاریخچه آسیب به آرنج اندام حرکتی قدامی به بخش جراحی و تصویربرداری درمانگاه دانشکده‌ی دامپزشکی دانشگاه شهرکرد ارجاع داده شد. علائم بالینی بیمار شامل لنگش شدید اندام حرکتی درگیر، تورم و درد حین ملامسه و ایجاد صدای ترق ترق در ناحیه آرنج بود.
یافته‌های بالینی: در ارزیابی رادیولوژی ناحیه درگیر شکستگی کندیل استخوان بازو و جابه‌جایی در مفصل آرنج مشخص شد.
روش درمان و نتایج حاصله: درمان نهایی مداخله جراحی، جهت تثبیت داخلی قطعات شکستگی با استفاده از روش تثبیت با استفاده از پیچ در عرض کندیل استخوان بازو و سپس از استفاده از پیچ و پلاک، انتخاب شد.
کاربرد بالینی: شکستگی‌های کندیل استخوان بازو در سگ از موارد شایع شکستگی است؛ زیرا وجود منفذ فوق قرقره‌ای در استخوان بازو، سگ را مستعد چنین شکستگی‌هایی می‌کند. این نوع شکستگی را می‌توان به شکستگی‌های بین کندیلی، کندیل جانبی و کندیل میانی تقسیم‌بندی کرد. شکستگی‌های کندیل استخوان بازو ممکن در هر نژادی از سگ دیده شود که غالباً نژاد اسپانیل به علت مستعد بوده به جوش خوردن ناقص کندیل استخوان بازو بیشتر تحت تأثیر این شکستگی قرار می‌گیرد. این شکستگی‌ها بیشتر به دنبال ترومای شدید از جمله تصادف با وسایل نقلیه موتوری ایجاد می‌شوند. سگ‌هایی که به تازگی مبتلا به شکستگی کندیل استخوان بازو شده‌اند، علائمی همچون عدم وزن‌گذاری بر اندام حرکتی قدامی درگیر و لنگش را نشان می‌دهند. نقطه قابل اتکا در تشخیص این گونه شکستگی‌ها، مطالعات رادیوگرافی است. جهت تثبیت قطعه شکسته شده می‌توان از تکنیک ثبیت با پیچ در عرض کندیل استخوان بازو به همراه سیم کریشنر استفاده کرد. در شکستگی‌های بین کندیلی نیز می‌توان از روش تثبیت دوطرفه با استفاده از 2 پلاک اقدام به ثبیت قطعات شکسته شده نمود.

کلیدواژه‌ها

شکستگی؛ کندیل استخوان بازو؛ تثبیت شکستگی؛ جراحی؛ آرترودز

مراجع