الگوی خلاقانه شفافیت حکمرانی خوب برای سازمان های سیاستگذار در ایران

ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی

مقاله 4، دوره 9، شماره 2 - شماره پیاپی 34، مهر 1398، صفحه 77-102   

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

نویسندگان

رویا سپهرنیا^{* 1}؛ محمود البرزی¹؛ علی کرمانشاه²؛ عادل آذر³؛ روزیتا سپهرنیا⁴

¹گروه مدیریت فناوری اطلاعات، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

²استادیار گروه مدیریت، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران.

³استاد گروه مدیریت، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.

⁴استادیار گروه علوم اجتماعی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.

چکیده

زمینه: جهانی­ سازی و فناوری­های اطلاعاتی، مزایایی برای سازمان­ها به­ دنبال دارد که برخورداری از آن از طریق حاکمیت شفاف میسر می شود.
هدف: هدف اصلی پژوهش، طراحی الگوی خلاقانه شفافیت با رویکرد حکمرانی خوب در سازمان­های سیاستگذار بود.
روش: روش پژوهش از نظر نوع داده، ترکیبی و به ­لحاظ هدف، بنیادی است. گردآوری داده­ های­ کیفی به ­صورت مصاحبه دلفی، با نمونه­ گیری هدفمند و جامعه آماری مدیران ارشد، متخصصان و سیاستگذاران (33 تن)، و در بخش ­کمی به­ صورت پیمایشی، با جامعه مدیران میانی، اجرایی، کارشناسان سازمانی و نمونه ­گیری تصادفی طبقه­ ای ­خوشه ­ای (432 تن)، انجام شد. ابزار تحقیق در بخش­ کمی پرسشنامه محقق­ ساخته بود که با روایی­ محتوایی و ضریب ­­آلفا بررسی شد. تحلیل داده ­ها با آمار توصیفی و استنباطی شامل تحلیل عاملی و معادلات­ ساختاری انجامشد.
یافته ­ها: یافته ­ها نشان داد بعد شفافیت در بین سایر ابعاد از اهمیت بالاتری برخوردار بوده و شامل 2 مؤلفه؛ ارزش عینی و ارزش ذهنی، 3 زیر­مؤلفه و 13 شاخص است، عناصر مرتبط با ارزش عینی از توجه بیش‌تری در سازمان­ها برخوردار بودند.
نتیجه­ گیری: نتایج، ضمن ارائه الگویی که پیامد آن حکمرانی خوب بر اساس شفافیت است بیان نمود که نگرش مدیران برای شفاف­ سازی ارزش ذهنی از حساسیت کمتری برخوردار بوده که ضرورت توجه به ارزش ذهنی در بروز شفافیت در سازمان­های سیاستگذار را برجسته می ­نماید.

کلیدواژه‌ها

کلیدواژه ها: "شفافیت سازمانی"؛ "حکمرانی خوب"؛ "سازمان های سیاستگذار"؛ "الگوی خلاقانه"؛ "حاکمیت شفاف"

مراجع

‏‏‫ احمدیان، سحر، خوش‌طینت، بهناز. (1397). اجرای استراتژی و عملکرد با توجه به نقش‌ تعدیل‌گرهای خلاقیت و ‏آموزش اصول برنامه‌ریزی استراتژیک. ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 8(2)، 87-112.

 آرایی، وحید، قاسمی، ابوالفضل، و معینی فر، یاسر. (۱۳۹۶). توصیه‌های سیاستی موانع تحقق‌پذیری حکمرانی خوب در ادارۀ امور عمومی (مطالعۀ موردی: فرمانداری و شهرداری شهرستان مینودشت). مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری، 7(25)، 113-133.

اصلانی، فیروزه و فردکاردل، محمود. (۱۳۹۱). امنیت، جمهوری اسلامی و نهادهای سیاستگذار. فصلنامه حقوق، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، 42 (3)، 21-40.

‏‫ امیدیان، محسن، طالقانی، غلامرضا، محمدی، فرشته، فیروزی، جمال، یعقوبی، حمیدرضا و خواستار، حمزه. (۲۰۱۵‌). تحلیل نقش حکمرانی خوب در ارتقای توسعۀ انسانی: بررسی بین‌المللی. فصلنامه علمی-پژوهشی مدیریت دولتی، 7(3)، 413–436.

‏‏‫پاک سرشت، سلیمان و افشار، زین العابدین‏. (۲۰۱۸)‏. ارزیابی تئوری برنامه سیاست های ضد فساد درایران بعد از انقلاب‏. مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی، 7(25)، 179–201.

‏‫حکمت نیا، ملکی، موسوی، میرنجف و افشانی‏. (۲۰۱۷)‏. سنجش میزان تحقق‌پذیری حکمروایی خوب شهری در ایران (مطالعۀ موردی: شهر ایلام)‏. پژوهشهای جغرافیای انسانی، 49(3)، 607–619.

‏‏‫زنوزی، سیدجمال الدین، شهبازی، کیومرث، و پرناک، روناک‏. (۲۰۱۵)‏. مطالعه اثر درآمدهای نفتی بر شاخص حکمرانی خوب در کشورهای منتخب عضو اوپک‏. سیاست گذاری پیشرفت اقتصادی، 2(4)، 117–156.

‏‫سلیمانی، علیرضا، آفتاب، احمد، و صدق‌کار، شبنم‏. (۲۰۱۵)‏. تحلیل و ارزیابی میزان تحقق‌پذیری حکمرانی خوب شهری در ارومیه‏. مطالعات مدیریت شهری، 7(21)، 66–80.

‏مهدوی نور، سید حاتم، قربانی، محمد حسین، ثمری، داود. (1398). زیرساخت‌های حقوقی و اخلاقی نظام نوآوری و خلاقیت. ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 8(4), 63-96.

میدری، ‌احمد. (۱۳۸۵). مقدمه ای بر نظریه ی حکمرانی خوب. رفاه اجتماعی، 22(6)، 259-288.

‏‫نادری، ‌محمد‌مهدی‏. (۱۳۹۰)‏. حکمرانی خوب، معرفی و نقد اجمالی‏. اسلام و پژوهش‌های مدیریتی، 1(1)، 69-94.

‏‫نقیبی‌مفرد، ‌حسام‏. (۱۳۹۵)‏. صلح، عدالت و دمکراسی در پرتو حکمرانی مطلوب‏. حقوق بشر، 21(11)، 91-108.

‏‫ یزدانی زازرانی، محمدرضا. (۱۳۹۱). بررسی رابطه مفهومی و تاثیر حکمرانی بر سیاست گذاری عمومی. فصلنامه پژوهش های روابط بین الملل، (4).، 109-142.

 

 

Auger, G. A. (2014). Trust me, trust me not: An experimental analysis of the effect of transparency on organizations. Journal of Public Relations Research, 26(4), 325–343.

Christensen, Lars Thøger; & Cheney, George. (2014). Peering into transparency: Challenging ideals, proxies, and organizational practices. Communication Theory, 25(1), 70–90.

Christensen, Lars Thøger; & Langer, Roy. (2009). Consistency, Hypocrisy, and Corporate Change. Rhetorical and critical approaches to public relations II, 129.

Dadgar, Yadollah; & Nazari, Rouhollah. (2018). The impact of economic growth and good governance on misery index in Iranian economy. European Journal of Law and Economics, 45(1), 175–193.

De Fine Licht, Jenny; Naurin, Daniel; Esaiasson, Peter; & Gilljam, Mikael. (2014). When does transparency generate legitimacy? Experimenting on a context-bound relationship. Governance, 27(1), 111–134.

Erkkilä, Tero; & Piironen, Ossi. (2018). Rankings and Global Knowledge Governance: Higher Education, Innovation and Competitiveness. Springer, 115.

Ganguli, Debasis. (2017). Corporate Governance and Implications. Journal of Industrial Relationship, Corporate Governance & Management Explorer, 1(1), 1–5.

Gregory, R. (2018). Assessing “Good Governance”:“scientific”measurement and political discourse. Policy Quarterly, 10(1), 15-25.

Hansen, Hans Krause; & Flyverbom, Mikkel. (2015). The politics of transparency and the calibration of knowledge in the digital age. Organization, 22(6), 872–889.

Ivanyna, Maksym; & Shah, Anwar. (2018). Ranking Countries for Good Governance Using Public Opinion Surveys. In The Palgrave Handbook of Indicators in Global Governance (pp. 407–429). Springer.

Jamshidi, Mohammad Hossein; & Safari, Maryam. (2016). Principles of good governance in the “Charter of Malik al-Ashtar”(Comparative Analysis of Good Governance Indicators of the World Bank and the Mundane Aspects of Alavi Governance in the Charter of Malik al-Ashtar). International Journal of Humanities and Cultural Studies (IJHCS)​ ISSN 2356-5926, 639–659.

Kennett. (2008, January 31). Governance, Globalization and Public Policy. Retrieved January 21.

Keser, Ahmet; & Gökmen, Yunus. (2018). Governance and Human Development: The Impacts of Governance Indicators on Human Development. Journal of Public Administration and Governance, 8(1), 26–39.

Lee, Tae Ho; & Boynton, Lois A. (2017). Conceptualizing transparency: Propositions for the integration of situational factors and stakeholders’ perspectives. Public Relations Inquiry, 6(3), 233–251.

Liang, D., Lu, C.-C., Tsai, C.-F., & Shih, G.-A. (2016). Financial ratios and corporate governance indicators in bankruptcy prediction: A comprehensive study. European Journal of Operational Research, 252(2), 561–572.

Mintz, Steven M. (2005). Corporate governance in an international context: Legal systems, financing patterns and cultural variables. Corporate governance: An international review, 13(5), 582–597.

Mr Gagandeep, & Kumar, D.S. (2016). Corporate Governance in Banking Sector. Corporate Governance, 20.

Nonaka, I., & Konno, N. (1998). The concept of “ba”: Building a foundation for knowledge creation. California management review, 40(3), 40–54.

Parasuraman, S.; Sekher, Madhushree; & Ruth Kattumuri. (2018). Governance and Governed: Why Governance? In Governance and Governed (pp. 3-14). Singapore: Springer Singapore. https://doi.org/10.1007/978-981-10-5963-6_1

Rawlins, B. (2008). Give the emperor a mirror: Toward developing a stakeholder measurement of organizational transparency. Journal of Public Relations Research, 21(1), 71–99.

Reuer, Jeffrey J.; & Klijn, Elko. (2018). Governance of Hybrid Organizations. Annals of Corporate Governance, 3(1), 1–81.

Sudhir, K.; & Talukdar, Debabrata. (2015). The “Peter Pan syndrome” in emerging markets: The productivity-transparency trade-off in IT adoption. Marketing Science, 34(4), 500–521.