ارتباط بین تحلیلرفتگی و سلامت روانی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان مازندران

مدیریت و رفتار سازمانی در ورزش

مقاله 5، دوره 1، شماره 3، اسفند 1391، صفحه 35-42   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسنده

علی محمد صفانیا^*

دانشیار گروه مدیریت ورزشی دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آیت الله آملی

چکیده

توجه به حفظ و ارتقای سلامت جسمی و روانی کارمندان از مهم‌ترین مقوله‌های بهداشتی به‌شمار می‌آید. یک کارمند تحلیل‌رفته، فرسوده و راکد ممکن است نیروهای انسانی سازمان خود را به‌سرعت آلوده سازد و آثار منفی این وضعیت سریعاً در عملکرد آنها و درنهایت سازمان نمود پیدا کند.
تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش پیمایشی و از نظر نوع جمع‌آوری داده‌ها، میدانی است. جامعة آماری این تحقیق، 107 نفر از کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان مازندران بود که با توجه به کوچک‌بودن نمونة آماری، کل جامعه به‌عنوان نمونه درنظر گرفته شد. برای دست‌یابی به هدف پژوهش(بررسی ارتباط بین تحلیل‌رفتگی و سلامت روانی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان مازندران)، دو پرسشنامة تحلیل‌رفتگی مسلش و سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (که پایایی آنها، با ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد)، دراختیار جامعة نمونة تحقیق قرار گرفت و پس از تکمیل، اطلاعات مربوط به 100 نفر(80 مرد و 20 زن) با استفاده از مدل‌های آماری t دو گروه مستقل، تحلیل واریانس یک‌طرفه، مدل‌های تحلیلی رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون، در سطح معنی‌داری (05/0 و 01/0 p< ) تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج این تحقیق نشان داد که بین تحلیل‌رفتگی و سلامت روانی ارتباط منفی معنی‌داری وجود دارد؛ بدین معنی که با افزایش تحلیل‌رفتگی، سلامت روانی کارمندان کاهش و با کاهش تحلیل‌رفتگی، سلامت روانی افزایش می‌یابد. همچنین نشان داده شد که رشتة تحصیلی، شرکت در دوره های ضمن خدمت، و مناطق درمجموع در میزان تحلیل‌رفتگی و سلامت روانی کارکنان بی‌تأثیر است، اما جنسیت، سن، وضعیت تأهل، میزان تحصیلات، و سابقة کارمندی در این زمینه تأثیرگذار است.

کلیدواژه‌ها

تحلیلرفتگی؛ سلامت روانی؛ ورزش