تأثیر بارگیری کراتین مونوهیدرات در خلال دوره تیپرینگ بر پاسخ‌های عملکردی و هورمورنی در کشتی‌گیران

تحقیقات در علوم زیستی ورزشی

مقاله 2، دوره 5، شماره 16، خرداد 1394، صفحه 21-36   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

چکیده

مقدمه و هدف: زمانبندی بهینه بار تمرینی، عاملی کلیدی در به­دست آوردن اجرای بیشینه در خلال رویداد اصلی فصل ورزشی است. هدف از مطالعه حاضر بررسی پاسخ­های عملکردی و هورمورنی پس از بارگیری کراتین مونوهیدرات در خلال دورۀ تیپرینگ در کشتی­گیران نوجوان بود. روش­شناسی: بیست کشتی­گیر نوجوان فعال به­طور داوطلبانه انتخاب و به­طور تصادفی به سه گروه تیپرینگ-مکمل (7 نفر، سن: 98/0±43/14 سال، وزن: 05/6±43/60 کیلوگرم، قد: 11/7±57/170 سانتی­متر)، تیپرینگ-دارونما (7 نفر، سن: 12/1±42/14 سال، وزن: 79/4±43/58 کیلوگرم، قد: 06/5±57/169 سانتی­متر) و کنترل (6 نفر، سن: 26/1±00/14 سال، وزن: 35/7±00/61 کیلوگرم، قد: 56/6±33/169 سانتی­متر) تقسیم شدند. برای اعمال دوره تیپرینگ آزمودنی­ها به مدت 10 روز حجم تمرینی خود را به 50 درصد کاهش دادند و شدت تمرینی را به همان شکل پیش از دورۀ تیپرینگ حفظ کردند. گروه تیپرینگ-مکمل 20 گرم کراتین مونوهیدرات در روز (4 وعده 5 گرمی) در خلال 5 روز مرحلۀ بارگیری به دنبال 2 گرم در روز در خلال 5 روز مرحلۀ حفظ دریافت کردند. نمونه­های بزاقی در خلال 4 دقیقه بعد از آخرین جلسه تمرینی قبل از تیپرینگ و در اولین جلسه تمرینی، دو روز بعد از تیپرینگ جمع‌آوری شد. برای اندازه­گیری تستوسترون و کورتیزول بزاقی از کیت­های استاندارد تجاری الایزا استفاده شد و توان عضلانی به ­وسیله پرتاب توپ پزشکی (5 کیلوگرم) اندازه­گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون T زوجی استفاده و سطح معناداری 05/0>p در نظر گرفته شد. یافته­ها: آزمون آنالیز واریانس اختلاف معناداری بین گروه‌ها در توان عضلانی (000/0=p) را نشان داد، اما اختلاف بین غلظت تستوسترون (374/0=p) و کورتیزول (855/0=p) بزاقی بین گروه­ها معنادار نشد. هم چنین نتایج آزمون T زوجی نشان داد که؛ در گروه اول توان عضلانی (000/0=p) تغییر معنادار و غلظت تستوسترون (149/0=p) و کورتیزول (693/0=p) تغییر معناداری نداشت. نتایج برای گروه دوم تغییرات معناداری را برای توان عضلانی (000/0=p) و کورتیزول (035/0=p) نشان داد، اما اختلاف بین تستوسترون (100/0=p) در پیش و پس­آزمون معنادار نشد. هم چنین نتایج برای گروه سوم تغییرات معناداری برای توان عضلانی (056/0=p) و کورتیزول (368/0=p) نشان نداد، اما اختلاف بین تستوسترون (018/0=p) در پیش و پس­آزمون معنادار شد. بحث و نتیجه­گیری: استفاده از دوره تیپرینگ به تنهایی و/یا به همراه مصرف مکمل کراتین مونوهیدرات برای 10 روز در کشتی­گیران نوجوان، توان عضلانی را افزایش می­دهد و مصرف مکمل کراتین مونوهیدرات باعث افزایش بیشتر توان عضلانی می­شود.

کلیدواژه‌ها

کشتی‌گیر؛ تیپرینگ؛ کراتین مونوهیدرات؛ تستوسترون بزاقی؛ کورتیزول بزاقی

مراجع