مبانی تفسیری قُتادة بن دعامه سَدوسی

نامه الهیات

مقاله 2، دوره 11، شماره 45، بهمن 1397، صفحه 16-30

نوع مقاله: پژوهشی

نویسنده

زینب ایزدخواستی^*

گروه معارف اسلامی، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران

چکیده

قتاده از مشهورترین مفسّران طبقۀ چهارم تابعان از اهل سنت به شمار می­آید. از آثار علمی او می­توان الناسخ والمنسوخ، المناسک، کتاب ­التفسیر، و­ عواشرالقرآن را نام برد. با توجه به این که اکثر علما ارزش زیادی برای احادیث او قائل هستند و اجماع شده که سخن او حجّت است، اما در زمینۀ توثیقات روایی، از عیوبی که وارد کرده­اند مدلِّس ­بودن اوست. بنابراین بعید نیست، تدلیس، اتهام به این مفسر باشد و ممکن است اتهام به واسطۀ اختلاف کلامی او با دیگر محدِّثان باشد، یعنی او را به سبب قَدَری بودن، به تدلیس متهم کرده باشند. قدریه هم ضعف دیگری است که به قتاده نسبت داده شده است. در آغاز، عقیدۀ به قدر در مفهوم جبر و سلب ارادۀ مردم در سرنوشت خود بود،­ ولی به ­تدریج دربارۀ منکران قضا­ و ­قدر به کار رفت که امروزه هم همین معنا متبادر می­ شود. بنابر این  جبری بودن قتاده، هم اتهامی بیش نیست.
تفسیر قتاده از ویژگیهای ذیل بر­خوردار بود: 1. ثبت تفسیر، 2.­ اجتهاد، 3. توجه به اسرائیلیات، 4. گسترش اقوال تفسیری، 5. سندآوری، 6. التفات به اختلاف بین تابعان، و 7. استفاده از موعظه

کلیدواژه‌ها

قتاده؛ تفسیر؛ قرآن؛ مدلّس؛ قدریه؛ وثاقت حدیث؛ اسرائیلیات؛ سند روایت

سایر فایل های مرتبط با مقاله

مبانی تفسیری قُتادة بن دعامه سَدوسی.pdf

اصل مقاله

e

مراجع

e