پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 418 |
| تعداد شماره‌ها | 10,005 |
| تعداد مقالات | 83,618 |
| تعداد مشاهده مقاله | 78,304,640 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 55,359,333 |
حکومت داعیان علوی در ناحیه طبرستان | ||
| نامه الهیات | ||
| مقاله 4، دوره 11، شماره 45، بهمن 1397، صفحه 55-68 | ||
| نوع مقاله: پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| حسین لاشیء* 1؛ زهرا وافقی2 | ||
| 1عضو هیات علمی بازنشستة دانشگاه آزاد اسلامی - واحد تهران شمال | ||
| 2دانش آموخته کارشناسی ارشد ادیان و عرفان، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد تهران شمال | ||
| چکیده | ||
| پس از فتح ایران توسط اعراب مسلمان و از بین رفتن حکومت مرکزی، ایران از جانب دستگاه خلافت اسلامی اداره میشد. این روند تا زمان مامون عباسیادامه داشت تا اینکه طاهر بن حسین اعلام استقلال کرد و نام خلیفه را از خطبه و سکه انداخت. به تدریج، حکومتهای نیمه مستقل و مستقل در ایران شکل گرفتند که طاهریان، صفاریان، و سامانیان از جمله آنها بودند. اما خلافت عباسی به ناچار و برای حفظ قدرت خود در ایران سلسله هایی را به رسمیت شناخت تا از این طریق به اهداف خود نایل آید. در سال 250هـ.ق، دولت علویان در طبرستان ایران تشکیل شد. آنان پس از اینکه حوزه‌ی قدرت خود را گسترش دادند، به عنوان رقیبی جدی در مقابل خلفای عباسی قد علم کردند. داعیان آنها در سراسر سرزمین طبرستان و حتی دیگر بلاد اسلامی به فعالیت پرداختند. خلفای عباسی در مقابل سعی کردند با راههای متفاوت از جمله جنگهای گسترده با علویان و حکام محلی، تشویق و برانگیختن مخالفان، و بی‌اعتبار ساختن نهضت علویان از طریق تبلیغات به مبارزه برخیزند. علویان ایران تلاش کردند که برای ثبات و استحکام خود دو نوع مقبولیت یا مشروعیت را به دست آورند: 1.مقبولیت ملی و 2.مشروعیت دینی که متاثر از پذیرش اسلام توسط ایرانیان و نیز پذیرش مقام خلافت بعنوان یک اصل معنوی بود. همه دولتهای ایرانی و حتی ترکان سعی میکردند مشروعیت دینی را به دست آورند و مناسبات خود را با دستگاه خلافت توسعه دهند زیرا در آن زمان با توجه به شرایط موجود لازمه ادامه حیات سیاسی آنها، پذیرش و اطاعت از خلفا بود. | ||
تازه های تحقیق | ||
d | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| علویان؛ خلافت عباسی؛ طبرستان ایران؛ داعی | ||
| اصل مقاله | ||
|
d | ||
| مراجع | ||
|
d | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 156 |
||